ارائه تمهیدات معمارانه در جهت طراحی فضای آموزشی کودکان اوتیسم با رویکرد ادراک محیطی

معماری به عنوان یک حرفه، مسیول ایجاد محیطی است که برطرف کننده نیازهای همه کاربران باشد و افرادخاص نباید با چنین تطبیقی مورد استثنا قرار بگیرند. اوتیسم از اختلالات مرتبط با رشد است که مشخصه ی بارزآن رفتارهای غیرمعمول و تکراری و نارسایی در مهارت های اجتماعی و ارتباطی می باشد. اخیرا تحقیقاتی میانرشته ای بین معماری و روانشناسی برای این کودکان در دنیا صورت گرفته است که نشان می دهد محیط هایمناسب برای این کودکان،می تواند تاثیر بسیاز زیادی بر روند سلامتی آنها داشته باشد.آموزش صحیح برای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، نیازمند خلق فضایی ساختارمند و مناسب برای انهااست که با درنظر گرفتن نیازهای حسی این کودکان در جهت بهبود شرایطشان گام بردارد. اوتیسم در پسران بیشتراز دختران شیوع دارد و در چند ساله اخیر افزایش قابل توجهی در اکثر کشورها داشته است.در کشور ما به دلیل عدم اشنایی با اوتیسم، مراکز آموزشی موجود، غیر استاندارد هستند و فقط با تغییر کاربریساختمانی و تبدیل ان به این مراکز، مشغول می باشند که به هیچ وجه پاسخگوی نیازهای کودکان بیمار نیستند وشهرستانها هم اکثرا فاقد این امکانات هستند. هدف از این پژوهش، طراحی دهکده سلامت برای کودکان مبتلا بهاوتیسم با رویکرد ادراک محیطی و همچنین به دست اوردن ضوابط و استانداردهایی مدون که پاسخگوی نیازهایاین کودکان باشند .در این پژوهش راهکارهایی در مورد ضوابط طراحی، نحوه طراحی فضاها و پیشنهادات طراحیدر جهت افزایش رشد خلاقیت و مهارت کودک اوتیسمی، بر اساس تحقیقات کتابخانه ای و میدانی به دست امدهارائه گردیده است.