بررسی اثربخشی برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی بر کاهش غلط های املایی در دانش آموزان ابتدایی با اختلال یادگیری املا شهرستان فریدونکنار

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی بر کاهش غلط هایاملایی در دانش آموزان ابتدایی با اختلال یادگیری املا بود. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی وبه لحاظ ماهیت از نوع پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بوده است. جامعهآماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدایی شهر فریدونکنار در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد۴۳۲۵ نفر بوده که از بین آنها ۴۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس پایه ای چهارم، پنجم و ششمانتخاب شدند که به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه اول شامل دانش آموزان با اختلال یادگیری ۱۰ تا۱۲ ساله که در طی ۱۳ جلسه ۴۵ دقیقه ای تحت آموزش پروتکل برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واجشناسی باعزت، نادری و ایزریفر(۱۳۹۱) قرار گرفتند؛ گروه دوم شامل دانش آموزان با اختلال یادگیری ۱۰ تا ۱۲ساله شهر فریدونکنار که هیچ دخالتی در آنها صورت نگرفته است. در این پژوهش جهت بررسی توانایی املایدانش آموزان از آزمون املا محقق ساخته استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها پس از جمع آوری داده ها، دررایانه تحت برنامه SPSS۲۴ ثبت و از آمار توصیفی که شامل توزیع فراوانی و درصد آن استفاده شد و در بخش آماراستباطی نیز به منظور پیداکردن اثربخشی بین مولفه های پژوهش از آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج نشانداد برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی بر کاهش غلط های املایی در دانش آموزان ابتدایی بااختلال یادگیری املا موثر بود به گونه ای که تفاوتی معنی داری بین متوسط غلط های املایی حساسیت شنوایی،حافظه شنیداری، خطای مربوط به آموزش، غلط های خطای مربوط به دقت و غلط های نارسانویسی دو گروهآزمایش و کنترل در پس آزمون وجود داشت.