اثر بخشی آموزش ابراز وجود بر رفتارهای اجتماعی و انسجام من دانش آموزان دوره اول متوسطه مبتلا به کمروئی و گوشه گیری شهرستان دماوند

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر بهبود رفتارهای اجتماعی و انسجام من دانش آموزانپسر متوسطه اول مبتلا به کمروئی و گوشه گیری دماوند بود. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظماهیت اجرا و روش جمع آوری اطلاعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترلبود. جامعه آماری را تمامی دانش آموزان پسر مبتلا به گوشه گیری و کمروئی شهرستان دماوند در پاییز سال ۱۴۰۱تشکیل داده اند. تعداد ۳۰ نفر دانش آموز مبتلا به کمروئی با توجه به کمترین نمره هایی که از پرسشنامه کمروئیکسب کرده اند، انتخاب شدند و به طور در دسترس انتخاب و با روش تصادفی با توجه به قرعه در دوگروه ۱۵ نفریجایگزین شدند. مقیاس حس انسجام آنتونوسکی (۱۹۸۷) و مقیاس رفتار اجتماعی (۲۰۱۳) پرسشنامه کمروئیسموعی (۱۳۸۲) انجام شد، داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) و SPSS۲۳ موردتحلیل قرار گرفت.با توجه به نتایج، آموزش ابراز وجود بر رفتارهای اجتماعی و انسجام من دانش آموزان متوسطهاول مبتلا به کمروئی و گوشه گیری دماوند اثر مثبت دارد و باعث بهبود رفتارهای اجتماعی و بهبود مولفه هایانسجام من شده است.