اثر شکل های مختلف کروم بر تغییرات وزنی و آزمون تحمل گلوکز و انسولین میش های افشار در دوره انتقال تحت تاثیر تنش گرمایی

مطالعه حاضر به منظور اثر شکل های مختلف کروم بر تغییرات وزنی و آزمون تحمل گلوکز و انسولین میش های افشار در دوره انتقال تحت تاثیر تنش گرمایی با استفاده از ۴۰ راس میش افشاری آبستن (از ۵±۴۲ روز پیش از زایش مورد انتظار) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و ۱۰ تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیره پایه بدون مکمل کروم (شاهد)، ۲- جیره پایه حاوی سه میلی گرم کروم معدنی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره، ۳- جیره پایه حاوی سه میلی گرم کروم به شکل کروم-متیونین به ازای هر کیلوگرم ماده خشک و ۴- جیره پایه حاوی سه میلی گرم کروم به شکل نانوذرات کروم به ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. نتایج نشان داد اختلاف معنی داری بین میش های دریافت کننده شکل های مختلف مکمل کروم ازنظر تغییرات وزنی در شش، چهار و دو هفته قبل از زایش وجود نداشت. میش های دریافت کننده مکمل کروم تغییرات وزنی کم تری در زمان، دو، چهار و شش هفته پس از زایش از خود نشان دادند (۰۵/۰≥P). هم چنین شکل های مختلف مکمل کروم سبب افزایش امتیاز وضعیت بدنی میش ها در زمان و شش هفته پس از زایش شد (۰۵/۰≥P). میش های دریافت کننده کروم-متیونین و نانوذرات کروم وضعیت بدنی بهتری نسبت به تیمارهای شاهد و کروم معدنی داشتند. نتایج پژوهش نشان داد ۶۰ و ۹۰ دقیقه پس از تزریق درون رگی گلوکز، اختلاف معنی داری بین غلظت گلوکز تیمارها وجود نداشت. پس از ۶۰، ۹۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ دقیقه پس از تزریق درون رگی گلوکز غلظت انسولین میش های دریافت کننده اشکال مختلف کروم نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (۰۵/۰≥P). براساس نتایج حاصل استفاده از کروم به ویژه به شکل های کروم-متیونین و نانوذرات کروم در دوره انتقال میش ها تحت تاثیر تنش گرمایی توصیه می شود.