مروری بر تاثیر تمرینات پلایومتریک بر عوامل آمادگی جسمانی در افراد نیمه حرفه ای

برای رسیدن به امادگی مطلوب انجام تمرینات خاص لازم است. در علم فیزیک توان عبارت است از انجام کاری در واحد زمان است. از آنجایی که در هر یک از رشته های ورزشی به یکی از عوامل ، قدرت ، استقامت ، انعطاف پذیری ، سرعت و یا تلفیقی از آنها نیاز به نوع ورزش با یکدیگر تفاوت دارند. یکی از روشهای محبوب آمادهسازی بدنی در بین افرادی که ورزشهای پویا انجام میدهند, پلایومتریک است. یک نام ساده برای ترکیب سرعت, قدرت و نیرو است. پلایومتریک تمریناتی هستند که هدف آنها توسعه توانایی انفجاری از طریق تنظیم ویژگی های عصبی-عضلانی است. حرکت انفجاری یعنی یک سری از تکرارها در سرعت های بالا و سطوح با شدت بالا که به طور معمول قدرت، سرعت و توان را افزایش می دهد. پلایومتریک برای افزایش دستیابی به شرایط اولیه ورزشکار موثر در نظر گرفته می شود. می توان از آن برای هر نوع ورزشی با هدف افزایش تناسب اندام استفاده کرد. برای دستیابی به شرایط اولیه ورزشکار موثر در نظر گرفته می شود. می توان از آن برای هر نوع ورزشی با هدف افزایش تناسب اندام استفاده کرد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر تمرینات پلایومتریک بر عوامل آمادگی جسمانی در افراد نیمه حرفه ای است. در این مطالعه جستجوی مقالات به زبان فارسی و زبان لاتین بود که در پایگاه تخصصی گوگل اسکالر صورت پذیرفت. انتخاب مقالات براساس عنوان مقاله بود. ۱۸مقاله مرتبط براساس عنوان پژوهش انتخاب شدند. تعداد ۱۱ مقاله نزدیک به عنوان پژوهش بودند. پس از بررسی مجدد مقالات,تعداد ۷مقاله که با هدف اثر تمرینات پلایومتریک بر عوامل آمادگی جسمانی در افراد نیمه حرفه ای بود انتخاب شد. ۵مقاله جهت آنالیز انتخاب گردید. نتایج آندریا آتاناسکوویچ و همکاران نشان داد در گروه ۳۰ شرکت کننده مرد با میانگین سنی ۲۰,۶۳ ± ۱,۵۸ سال، شرکت کردند. به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. در اندازه گیری اولیه p=۰.۱۰۲ تفاوتی بین گروه ها وجود نداشت، اما در اندازهگیری نهایی p=۰.۰۰۲ اینطور نبود. این نتایج اهمیت تاثیر برنامه پلایومتریک بر قدرت انفجاری قسمت پایین را نشان می دهد. نتایج هریانتو و همکاران به این صورت بود که مجموع ۳۰ دانش آموز بین ۱۶ تا ۱۷ سال برای شرکت در این مطالعه انتخاب شدند. سپس هر آزمودنی به طور تصادفی در یکی از سه گروه شامل ۱۰ دانش آموز قرار گرفتند که شامل گروه پرش از ارتفاع (HHJ)، گروه پرش با مانع به جلو و جانبی (FLJ) و یک گروه به عنوان کنترل (C) بود. نتایج تست های عملکرد (قدرت، سرعت و چابکی) را قبل و بعد از انجام پلایومتریک به مدت پنج هفته مقایسه کرد. بهبود اندک اما قابل توجهی در قدرت در گروه های HHJ و FLJ به ترتیب با p = ۰,۰۴۹ و p = ۰,۰۰۵ یافت شد. در تحقیق کریم سوبزیر و همکاران ۲۴ دانش آموز در دانشکده تربیت بدنی و ورزش ۱۸-۲۳) سال) بودند شرکت کردند تفاوت معنیداری در ویژگیهای آنتروپومتریک و متغیرهای وابسته CMJ)، فعالیتهای EMG عضلات VL، VM و (GAS بین گروه ها قبل از تمرین وجود نداشت p) بیشتر از (۰,۰۵ افزایش قابل توجهی در فعالیت های EMG در گروه پلایومتریک وجود داشت p) کمتر از .(۰,۰۵ گواردهان و همکاران در طی یک تحقیق ۳۰ آزمودنی بین ۱۷B۱۵ سال بین پسران مدرسه انتخاب کردند نتایج نشلن داد پس از ۶ هفته تمرین پلایومتریک تفاوت معنی داری در سرعت، چابکی، قدرت انفجاری نشان داد. در تحقیق رمضان پور و همکاران ۲۰ نفر از تکواندو کاران بین۱۸-۲۳ ساله بود به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۱ هفته به تمرین پلایومتریک پرداختند گروه کنترل به تمرین عادی پرداختند یافته ها نشان داد پلایومتریک تاثیر معنیداری بر توان انفجاری، سرعت؛ چابکی دارد.پلایومتریک تمرین ورزشی است که هدف آن ایجاد حرکت سریع و قدرتمند و همچنین بهبود سیستم عصبی درگیر در اینفعالیت ها است. روشی مدرن که به افراد اجازه می دهد تا با استفاده از یک انقباض عضلانی ساده، قدرت بیشتری نسبت بهآنچه ممکن است ایجاد کنند. می توان از آن برای هر نوع ورزشی با هدف افزایش تناسب اندام استفاده کرد. روشی مناسببرای تمرین قدرت برای ورزشکاران شرکت کننده در ورزش انفرادی یا تیمی است. مطالعه مروری حاضر با رویکرد تمریناتپلایومتریک بر آمادگی جسمانی نشان داد پلایومتریک تاثیر مثبتی بر آمادگی جسمانی دارد.