نقش مکمل های دارویی در درمان آسیب های ورزشی

مقدمهآسیب ها در ورزش های انفرادی و تیمی رایج است. در موارد شدید ممکن است منجر به ناتوانی های دائمی در حرکت، به خطر افتادن سلامت جسمی و روانی، افزایش هزینه های پزشکی و کاهش انگیزه ورزشکاران برای ادامه فعالیت های ورزشی شود. آسیب های ورزشی ۱۰ تا ۱۹ درصد از کل آسیب های حاد را تشکیل می دهند ( Lambert et al., ۲۰۲۲; Prieto-González et.(al., ۲۰۲۱مکمل های ورزشی موادی هستند که ورزشکاران در زمینه ورزش از آنها استفاده می کنند. با این حال، همه آنها اثر ارگوژنیک ندارند. ورزشکاران به دلایل مختلفی از جمله برای بهبود سلامتی، بهبود سریعتر به دنبال آسیب های ورزشی و بهبود عملکرد در هنگام ورزش از مکمل های ورزشی استفاده می کنند .(Alonso and Fernández-García, ۲۰۲۰)روش کاراین مطالعه یک مرور روایی است و داده ها از مقالات مستخرج از سایت های Google Scholar، PubMed، Scopus و Science Direct گردآوری شده است. نشریات بدون محدودیت زمانی خاص جستجو شدند تا دیدی جامع از تحقیقات انجام شده در این زمینه تاکنون را فراهم آورند. مطالعه در سه مرحله انجام شد: ابتدا عناوین مقالات با توجه به عبارات انتخاب شده جستجو و عناوین مناسب برای مرحله بعدی انتخاب شدند. دوم، چکیده ها بررسی و مقالات واجد شرایط انتخاب شدند. در مرحله آخر، متن کامل مقالات واجد شرایط مورد ارزیابی قرار گرفت.بحث و نتیجه گیریدر طول مداخلات مختلف توانبخشی مبتنی بر ورزش، پروتئین های با کیفیت بالا، چربی، ویتامین ها، آنتی اکسیدان ها، مواد معدنی و سایر مکمل ها می توانند نقش مهمی در حمایت از آنابولیسم ورزشکاران ایفا کنند. در پژوهشی اثرات کراتین بر قدرت عضلانی و افزایش توده عضلانی در مورد آتروفی عضلانی، در حین بی حرکتی یا توانبخشی مورد بررسی قرار گرفته است. شواهدی مبنی بر تاثیر کراتین بر از دست دادن عضله در هنگام بی حرکتی وجود ندارد. همچنین در مردان جوان نشان داده شده است، مکمل ۷ روزه کراتین با ۲۰ گرم در روز، می تواند از دست دادن توده عضلانی و قدرت پس از بی حرکتی بازو راکاهش دهد .(Johnston et al., ۲۰۰۹)پلی فنول هایی مانند رزوراتول و فلاونوئیدها مانند کورستین و کاتچین نیز توجه دانشمندان را در ده ه گذشته به دلیل محافظت از ماهیچه ها در برابر ورزش خسته کننده و استرس اکسیداتیو به خود جلب کرده اند .(Malaguti et al., ۲۰۱۳) مطالعات آزمایشگاهی نشان دادهاند که گیرنده های ویتامین (D (VDR در سلولهای بنیادی عضلانی بیان میشوند که سبب بازسازی عضلات پس از آسیب می شوند .(Braga et al., ۲۰۱۷)مواد معدنی مانند منگنز، مس، روی، آهن و سلنیوم، به عنوان آنتی اکسیدان عمل میکنند و به طور خاص، ROS را غیرفعال می کنند .(Yavari et al., ۲۰۱۵) مصرف کافی مواد معدنی مانند منیزیم، آهن و سلنیوم برای ورزشکاران ضروری است زیرا در انقباض ماهیچهها، انتقال اکسیژن، ظرفیت آنتیاکسیدانی و بسیاری از عملکردهای دیگر لازم برای سلامتی و بهبودی در آسیب های ورزشی نقش دارند .(Fernández-Lázaro et al., ۲۰۲۰; Welch et al., ۲۰۱۶) اثرات ضد التهابی اسیدهای چرب غیراشباع امگا ۳ نشان داده شده است که دارای اثرات بهبود دهنده به دنبال آسیب عضلات در فعالیت های ورزشی هستند ( McGlory .(et al., ۲۰۱۴ روند ترمیم آسیب های استخوانی پس از آسیب ورزشی با مصرف کافی مواد مغذی مانند کلسیم و ویتامین هایی مانند D و A همراه با سایر درشت مغذی ها افزایش مییابد .(Karpouzos et al., ۲۰۱۷) کلوز و همکاران نشان دادند که ریزمغذیهایی مانند ویتامین C، مس، گلیسین، ژلاتین، کورکومین، تورین، آرژنین و بروملین سرعت ترمیم و بازسازی تاندونها و رباطها را ارتقا میدهند .(Close et al., ۲۰۱۹)اگرچه مطالعات متعددی در مورد اثر ارگوژنیک مواد مغذی و مکملها قبل و حین تمرین و مسابقه وجود دارد، اما در مورد اثربخشی این مواد مغذی در توانبخشی ورزشکاران پس از آسیب یا جراحی، در حفظ توده عضلانی و در کاهش زمان بازتوانی خلا تحقیقاتی وجود دارد. به همین دلیل نمی توان توصیه های قطعی در مورد استفاده از مواد مغذی و مکمل ها ارائه داد. تحقیقات آینده برای روشن شدن مکانیسم های اساسی مواد مغذی، به ویژه در مورد درمان آسیب، ضروری است، زیرا اثربخشی آنها هنوز به طور رضایت بخشی ارزیابی نشده است .(Papadopoulou et al., ۲۰۲۲)