تاثیر یک دوره تمرینات استقامتی بر QOL در بیماران دارای مشکلات قلبی

هدف: هدف پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرینات استقامتی بر پارامتر تنفس FVC و QOL در بیماران دارای مشکلات قلبی بوده است . روش شناسی پژوهش: پژوهش حاضر به دلیل داشتن مداخله گری به نام تمرینات استقامتی و همچنین اندازه گیریهای میدانی، تحقیقی نیمه تجربی و کاربردی با طرح تحقیق پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی بیماران قلبی عروقی مراکز قلب شهر تبریز که کاندیدای عمل جراحی قلب در نیمه اول سال ۱۴۰۱ بودهاند، میباشد. بر این اساس با کمک نمونه گیری در دسترس و تصادفی هدفدار تعداد ۲۰ آزمودنی از این جامعه به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی انتخاب شدند. تمرینات به مدت ۲ هفته و هر هفته ۳ جلسه انجام و قبل و بعد از دوره ی تمرینات، پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. اندازه گیری حجم تنفسی توسط اسپیرومتری و QOL توسط پرسشنامه SF۳۶ صورت گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات جمعآوری شده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ ، بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها با آماره شاپیروویلک و برای مقایسه داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. سطح معناداری در آزمون ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس (ANCOVA) نشان دهنده تاثیر معنادار تمرینات استقامتی بر پارامتر حجم تنفسیFVC بیماران قلبی عروقی و عدم تاثیر معنادار این تمرینات بر QOL بود.نتیجه گیری: انجام تمرینات استقامتی میتواند تاثیر معنادارتری بر بهبود قدرت عضلات تنفسی و نیز حجم تنفسی بگذارد. بنابراین انجام این تمرینات برای بیماران قلبی عروقی و بویژه سالمندان با سابقه این بیماری توصیه میشود. از آنجایی که تمرینات استقامتی در بهبود قدرت عضلات تنفسی نقش به سزایی را ایفا میکند به نظر میرسد این متغیر با اعتماد به نفس و QOL فرد بیمار رابطه مستقیمی داشته و میتواند موجب بهبودی این خصیصه شود. بنابراین قرار دادن این نوع تمرین در راستای بهبود QOL در برنامه تمرینی بیمار از جانب پزشک ضروری مینماید.