نقش تنظیم هیجان و حمایت خانواده در پیش بینی اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران بخش کرونا بیمارستان امام علی (ع) شهر زاهدان

پرستاران به عنوان خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا درگیر مواردی همچون تشخیص، درمان و مراقبت از بیماران هستند و لذا فشار کاری زیاد و مواجهه با خطرات ناشی از ابتلا به این بیماری بار روانی مضاعفی را به همراه داشته و سبب بروز استرس تروماتیک کرونا در آنان می گردد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تنظیم هیجان و حمایت خانواده در پیش بینی اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران بخش کرونا بیمارستان امام علی (ع) شهر زاهدان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بخش کرونا بیمارستان امام علی (ع) شهر زاهدان در سال ۱۴۰۱ بود که تعداد ۲۰۰ نفر گزارش شده است. از این بین، با استفاده از جدول مورگان و کرجسی و نیز با روش نمونه گیری در دسترس ۱۲۷ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱)، پرسشنامه حمایت خانواده پروسیدانو و هلر (۱۹۸۳) و پرسشنامه استرس پس از سانحه کیان و همکاران (۱۹۸۸) بود. تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد. نتایج نشان داد که تنظیم هیجان و حمایت خانواده پیش بینی کننده معنادار اثرات پس از سانحه پرستاران بخش کرونا بیمارستان هستند، فاجعه سازی و ملامت دیگران رابطه ی مثبت با اثرات پس از سانحه دارد. همچنین حمایت خانواده، تمرکز مجدد مثبت و دیدگاه پذیری رابطه ی منفی با اثرات پس از سانحه دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود کارگاه های آموزش تنظیم هیجان مثبت و حمایت خانواده به منظور بهبود اثرات پس از سانحه در پرستاران بخش کرونا بیمارستان ها برگزار گردد.