اثربخشی موسیقی درمانی بر اضطراب کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

اضطراب در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، چالش متداولی است که نیاز به توجه فزاینده ای دارد و پژوهش درباره راه حل های موثر، ضرورتی انکار ناپذیر است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی موسیقی درمانی بر اضطراب رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم پسر ۷ تا ۱۰ سال مدارس استثتایی شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. از این بین با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب و به عنوان پیش آزمون مقیاس های اضطراب (راجرز و همکاران، ۲۰۱۶) در مورد آنها اجرا شد. سپس گروه آزمایش طی ۱۵ جلسه ۴۵ دقیقه ای هفته ای سه جلسه تحت مداخله موسیقی درمانی قرار گرفتند درحالی که در مورد گروه گواه مداخله ای اجرا نشد؛ سپس هر دو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد موسیقی درمانی بر کاهش نمره کل اضطراب و مولفه های اضطراب عملکرد، برانگیختگی مضطرب، اضطراب جدایی و بلاتکلیفی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم موثر است (۰۱/۰P<). این نتایج، کاربردهای بالینی مستقیم و ضمنی مهم موسیقی درمانی در زمینه کاهش اضطراب کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را نمایان می سازد.