نقش سبک های دلبستگی و خودپنداره تحصیلی در پیش بینی پیوند با مدرسه در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

این مطالعه با هدف بررسی نقش سبک های دلبستگی و خودپنداره تحصیلی در پیش بینی پیوند با مدرسه در دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی_ توصیفی بوده و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان لاهیجان در سال ۱۴۰۳_۱۴۰۲ بودند که از بین آنها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۱۴۰ نفر انتخاب شدند و در نهایت ۱۲۰ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه پیوند با مدرسه رضایی شریف و همکاران (۱۳۹۰) و پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید(۱۹۹۰) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یسن چن(۲۰۰۴) برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و خودپنداره آموزشگاهی و خودپنداره غیرآموزشگاهی با پیوند با مدرسه دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار و بین سبک دلبستگی اجتنابی با پیوند به مدرسه دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ۵۴ درصد از کل واریانس پیوند با مدرسه دانش آموزان براساس سبک های دلبستگی و خودپنداره تحصیلی قابل پیش بینی است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که سبک های دلبستگی و خودپنداره تحصیلی از متغیرهای مهم و مرتبط با پیوند با مدرسه دانش آموزان می باشند.