رابطه سبکهای دلبستگی با خودکارآمدی هیجانی و بهزیستی روانشناختیدانشجویان

نظر به اهمیت سبک های دلبستگی در جنبه های مختلف روان شناختی افراد، مطالعه آن می تواند از الویت های پژوهشی سلامت روان محسوب گردد. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سبک های دلبستگی با خودکارآمدی هیجانی و بهزیستی روان شناختی دانشجویان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد تقریبی ۳۵۰۰ نفر بود. از بین جامعه پژوهش نمونه ای به حجم ۲۴۲ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک های دلبستگی بزرگسال (هازن و شاور، ۱۹۸۷)، خودکارآمدی هیجانی (بورلی و همکاران، ۲۰۰۸) و بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۸۹) را تکمیل کردند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن با خودکارآمدی هیجانی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). در مقابل، بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن اضطرابی- دوسوگرا با خودکارآمدی هیجانی رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). بین سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن اضطرابی- دوسوگرا با بهزیستی روانشناختی دانشجویان رابطه منفی و معنادار وجود دارد (۰۵/۰P<). همینطور، متغیرهای سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی- دوسوگرا به صورت مثبت و سبک دلبستگی ایمن به صورت منفی قادرند در مجموع ۲۰ درصد از تغییرات خودکارآمدی هیجانی دانشجویان را پیش بینی کنند (۰۱/۰P<). همچنین، متغیرهای سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و سبک دلبستگی ناایمن اضطرابی- دوسوگرا به صورت منفی قادرند در مجموع ۷/۳۵ درصد از تغییرات بهزیستی روان شناختی دانشجویان را پیش بینی کنند (۰۱/۰P<). بر این اساس می توان نتیجه گرفت در مورد بهبود خودکارآمدی هیجانی و بهزیستی روان شناختی دانشجویان لازم است، سبک های دلبستگی آنها مورد توجه قرار گیرد.