نقش مدیریت آموزشی در فرآیند ابتکار و نو آوری سند تحول بنیادین آموزش و پرورش

امروزه فعالیت های آموزشی در ایران دستخوش تغییراتی گردیده بطوری که بنابر نظر کارشناسان، حرکت رو به جلویی را نوید می دهد. از جمله ی این تحولات می توان به تغییر روش های تدریس و تغییرات محتوای کتب درسی اشاره کرد. پیشرفت های دهه های اخیر و تشکیل جوامع مدرن و ایجاد تحول در نظام های مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مساله ای اتفاقی نیست، این پیشرفت ها مرهون برنامه ریزی و آینده نگری و احساس مسولیت نسبت به آیندگان و همت و جدیت عوامل انسانی بدست آمده است. در این بین از میان نظام های مختلف اجتماعی، آموزش و پرورش بزرگ ترین، پیچیده ترین و حساس ترین این نظام ها محسوب می گردد. نظامی که در درون خود سرمایه ها و ذخایر ارزشمندی همچون معلمان و دانش آموزان را جای داده است. به یقین چنین دستگاه بزرگی که با ارزشمند ترین ذخایر یک ملت ارتباط دارد نمی تواند و نباید بی نیاز از سیاست ها، برنامه ریزی های علمی و مدیریتی باشد. از آن جا که همه ی انسان ها بهترین سال های عمر خود را در آموزش و پرورش سپری می کنند پس یرای تبدیل انسان های خام به انسان هایی با شایستگی مقام خلیفه اللهی، خلاق، بالنده و رشد یافته، که بتواند در مسیر رشد، کمال و عدالت گام بر دارد فرصت انکار ناپذیری در اختیار مجموعه ی آموزش و پرورش قرار می دهد که بایستی غنیمت شمرده شود.