چگونگی اثربخشی یادگیری مشارکتی و مهارت های اجتماعی بر پیشرفت تحصیلی و رشد یادگیری دانش آموزان

اندیشمندان، سیاستمداران، برنامه ریزان آموزشی، معلمان، پدران و مادران در سراسر دنیا تلاش میکنند تا شیوه هایی بیابند که بتوان با استفاده از آنها، کودکان امروز را برای زیستن در دنیای قابل غیر پیش بینی فردا آماده کرد. در چنین وضعیتی، کارشناسان تربیتی بر این باورند که تحمیل کوله بار سنگینی از دانش و اطلاعات به کودکان، به تنهایی کارگشای مسائل زندگی آیندهی آنان نیست. امروزه، مهم ترین وظیفه و نقش آموزش در مدرسهها آموزش شیوههای یادگیری و پرورش آموختن برای زیستن مهارتهایی است که فرد را قادر میسازند، خود راههای حل مسائل و کشف مجهولات را بیابد. دنیای امروز دارای ویژگیهایی است که با گذشته نزدیک تفاوتهایی اساسی دارد. بنابراین ادامه فعالیت نظام آموزش و پرورش امروز با روشهای تدریس سنتی که دانش آموز را منفعل و مطیع بار میآورد امکان پذیر نیست. اکثر متفکران و جامعه شناسان یکی از علتهای اصلی عدم موفقیت کشورهای جهان سوم را چند صدایی بودن جوامع کاری و نظایر آن میدانند و در مقابل، یکی از دلایل اساسی کشورهای پیشرفته را ترغیب و تمرین دانش آموزان به انجام کار مشارکتی و پرورش روحیه همکاری و گروهگرایی در آنان به شمار میآورند .با توجه به تاثیر بسیار زیاد روش تدریس معلم در یادگیری بهتر دانش آموزان و لزوم تحول در امر آموزش و پرورش و داشتن جوانانی با روحیه کار گروهی بالا، لازم است که به سمت روشهای تدریس فعال و متکی بر فراگیر حرکت نماییم و در کنار آن به یادگیری معنادار دست یابیم.