ارزیابی هیستوپاتولوژیکی و رادیولوژیکی یک روش تغییر شکل یافته درمانی آرتروپلاستی روی مفصل رانی خرگوش

آرتروپلاستی مفصل ران در بسیاری از موارد مثل دیسپلازی مفصل ران، شکستگی هایسر استخوان ران و استابولوم، استئوآرتریت، درفتگی های مفصل ران و به نتیجهنرسیدن استفاده از پروتزهایی که در مواقع از بین رفتن حفره استابولوم و سر و گردناستخوان ران می باشد در دام کوچک کاربرد دارند. اساس این روش برداشت سر وگردن استخوان ران است که با این روش تماس استخوان با استخوان حذف می شدباعث تشکیل مفصل کاذب می شود که یک بافت فیبروز سخت در این ناحیه قرارمی گیرد و حفره استابولوم به تدریج توسط استخوان پر می شود .در این مطالعه ۱۰ سر خرگوش سفید نیوزلندی نر بالغ و سالم با محدوده وزنی ۳/۵-۳ کیلوگرم و سن ۲۶-۲۴ هفتگی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۵ تایی تقسیم شده و در شرایط یکسان از لحاظ نگهداری و تغذیه قرار گرفتند. سپس در گروه اول(شاهد): پای راستحیوان مورد عمل جراحی قرار گرفته و سر و گردن استخوان ران توسط استئوتومبرداشته شد و هیچ گونه فلاپ عضلانی در ناحیه قرار نگرفت. سپس ناحیه عمل بهصورت معمول بخیه گردید. گروه دوم (آزمایش): پای راست حیوان مورد عملجراحی قرار گرفته و سر و گردن استخوان ران توسط استئوتوم برداشته شد. سپساینسرشن عضل سوپرفشیال گلوتئال آزاد و بدنبال آن اریجین عضله واستوس لترالیسجدا شده و در نهایت اینسرشن و اریجین دو عضله در حد فاصل بین استابولوم وقسمت بالایی استخوان قرار گرفت. در نهایت رهیافت محل جراحی به صورت روتینبخیه گردید. ارزیابی کالبدگشایی و هیستوپاتولوژیکی بعد از ۶۰ روز از جراحی انجامگرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که به دلیل وضعیت خاص آناتومیکی و عملعضلات ران، لگن، اینسرشن و اریجین عضلات واستوس لترالیس و سوپر فشیالگلوتئال، اگر این دو عضله در حالت و وضعیت جدیدی قرار گیرند می توانند ازتغییرات نا مطلوب که در ساختار ران بوجود می آید جلو گیری کنند.