بررسی آموزش گروه درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش باورهای غیر منطقی و انظباط پذیری دانش آموزان دوره متوسطه شهر بندر عباس

درمان شناختی رفتاری شامل روش های مختلفی است که وجه اشتراک تمام آن ها تاکید بر نقش فرآیند های شناختی رفتاری در شکل گیری و تداوم اختلالات روان شناختی و به کارگیری روش های تجربی مبتنی بر رفتارگرایی و شناخت گرایی برای درمان و کنترل پاسخ دهی نادرست است. هدف پژوهش حاضر بررسی آموزش گروه درمانی به شیوه شناختی– رفتاری بر کاهش باورهای غیر منطقی و انظباط پذیری دانش آموزان دوره متوسطه شهر بندر عباس بوده است روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دوره متوسطه شهر بندرعباس بودند که در نیمه ی اول سال ۱۳۹۵ مشغول به تحصیل بودند. نمونه ی آماری پژوهش شامل دو گروه ۳۰ نفری (۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ نفر گروه کنترل) بود که به طور داوطلبانه و به روش هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس باورهای غیرمنطقی جونز و پرسشنامه انضباط پذیری ( سلیمی، ۱۳۸۲) استفاده شد. برای تحلیل داده های این پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده گردید. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که روش درمانی شناختی- رفتاری به شیوه ی گروهی بر افرایش انظباط پذیری و نیز کاهش باورهای غیر منطقی در دانش آموزان موثر است(۰۵/۰>P). همچنین در این پژوهش دو گروه دانش آموزان در پیش آزمون و پس آزمون در ۱۰ خرده مقیاس باورهای غیرمنطقی به استثنای ۲ خرده مقیاس اجتناب از شکل و کمال گرایی در سایر خرده مقیاس باورهای غیرمنطقی تفاوت معناداری داشتند. بر اساس دیدگاه «الیس» گرایش به هر یک از باورهای غیرمنطقی می تواند در انتخاب نوع رفتار (واکنش رفتاری) در مقابل رفتارهای فرد موثر باشد.