بررسی توسعه امکانات و خدمات قطار شهری (مترو) بر اساس اولویت های شهرسازی

هدف مقاله حاضر بررسی توسعه امکانات و خدمات قطار شهری( مترو ) بر اساس اولویت های شهرسازی می باشد که به منظور بررسی هدف از روش توصیفی- تحلیلی بهره گرفته است . الگوی توسعه مبتنی بر حمل ونقل همگانی یکی از الگوهای توسعه شهری است که بر محوریت حمل ونقل عمومی استوار است. امروزه این رویکرد در بسیاری از شهرها، در سراسر جهان مورداستفاده قرار می گیرد. توسعه مبتنی بر حمل ونقل همگانی با محوریت مترو نمونه ای مناسب از چنین توسعه ای است. باوجود پتانسیل های چنین توسعه ای و امکان بهره مندی از مزایای آن، شهر تهران نتوانسته است از مسیرهای حمل ونقل عمومی مانند مترو و حمل ونقل سریع اتوبوس در جهت نیل به چنین رویکردی در توسعه استفاده کند. بدین ترتیب وجود مترو در محلات شهری کلان شهرها نه تنها در ایجاد محلات جذاب، انسان محور و مبتنی بر رویکرد توسعه پایدار موثر نبوده، بلکه مشکلات ترافیکی و اجتماعی فراوانی را نیز بر محلات بلافصل آن تحمیل کرده است. رویکرد حمل ونقل یکپارچه یکی از راهبردهای حمل ونقل پایدار است که باهدف کاهش ناهماهنگی و تفرق های موجود در نظام مدیریت خدمات حمل ونقلی پیشنهاد شده است. در این رویکرد سه هدف اصلی تکمیل و تشدید اثرات ناشی از اقدامات بخشی و جزیره ای، تامین کننده مالی خدمات حمل ونقلی، و ایجاد مقبولیت عمومی برای پذیرش سیاست های حمل ونقل پایدار هم زمان تامین می گردد.