بررسی نقش ارزیابی پیوسته در پیشبرد فرایند یادگیری دانش آموزان ابتدایی

آموزش و پرورش به عنوان یکی از ارکان اصلی جوامع بشری، نقشی اساسی در تربیت نسل آینده و آماده سازی آنها برای زندگی در دنیای پیچیده امروز ایفا می کند. در این میان، مدارس ابتدایی به عنوان پایه گذار دوره تحصیلی، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. در این دوره، دانش آموزان با مفاهیم و مهارت های بنیادی آشنا می شوند و زیربنای یادگیری های آتی آنها شکل می گیرد. یکی از مولفه های کلیدی در نظام آموزشی، ارزیابی است. ارزیابی به فرایند جمع آوری، تجزیه و تحلیل اطلاعات به منظور سنجش میزان یادگیری و پیشرفت دانش آموزان اطلاق می شود. ارزیابی می تواند به صورت های مختلف، از جمله امتحانات، پرسش و پاسخ، تکالیف و پروژه ها انجام شود. ارزیابی سنتی، که عمدتا بر امتحانات متمرکز است، در سال های اخیر مورد انتقادات بسیاری قرار گرفته است. منتقدان معتقدند که این نوع ارزیابی، تنها تصویری محدود از یادگیری دانش آموزان ارائه می دهد و بر جنبه های حفظی و انفعالی آموزش تمرکز دارد. در مقابل، ارزیابی پیوسته به عنوان رویکردی نوین در ارزیابی، مورد توجه فزاینده ای قرار گرفته است. در این رویکرد، ارزیابی به صورت پیوسته و در طول فرآیند یادگیری انجام می شود و به جای تمرکز بر سنجش نهایی، بر ارائه بازخورد به دانش آموزان و آموزگاران به منظور بهبود یادگیری تاکید دارد. ارزیابی پیوسته از اهمیت و ضرورت بسیاری در نظام آموزشی، به خصوص در دوره ابتدایی برخوردار است. ارزیابی پیوسته به آموزگاران و دانش آموزان کمک می کند تا از نقاط قوت و ضعف خود در طول فرآیند یادگیری آگاه شوند و در جهت بهبود آنها تلاش کنند. با توجه به اهمیت و ضرورت های ذکر شده، در این پژوهش به بررسی اثربخشی ارزیابی پیوسته در پیشبرد فرایند یادگیری دانش آموزان ابتدایی پرداخته می شود.