ارتباط بین عملکرد حرکتی، تعادل و ثبات تنه با انحناهای پشتی و کمری زنان سالمند در معرض خطر افتادن

هدف هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین عملکرد حرکتی، تعادل و ثبات تنه با انحناهای پشتی و کمری زنان سالمند در معرض خطر افتادن بود. روش ها این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان سالمند بالای ۶۰ سال خانه سالمندان شهر قوچان بودند که ۳۰ نفر با میانگین سن ۷/۶۴±۷۱/۶۵، قد ۱۳/۱۹± ۱۵۹/۵۳و وزن ۱۶/۸۹±۶۵/۳۲ به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. از تست برگ و آزمون زمان دار برخاستن و رفتن به منظور اندازه گیری تعادل سالمندان، از مقیاس تاینیتی برای بررسی عملکرد در زنان سالمند، از آزمون ثبات تنه برای ارزیابی کنترل عصبی عضلانی ناحیه مرکزی بدن و از خط کش منعطف ۶۰ سانتی متری برای اندازه گیری میزان انحنای کایفوز و لوردوز استفاده شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام شد. یافته ها نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که بین زاویه کایفوز و لوردوز با تعادل ایستا و عملکرد حرکتی زنان سالمند در معرض سقوط ارتباط منفی معنادار (۰/۰۰۰۱=P) وجود دارد، یعنی افزایش زاویه کایفوز و لوردوز باعث کاهش تعادل ایستا و عملکرد حرکتی شد. از طرفی بین زاویه کایفوز و لوردوز با تعادل پویا ارتباط مثبت معنادار به ترتیب ۰/۰۳۹=P و ۰/۰۰۰۱=P و بین زاویه کایفوز و لوردوز با ثبات تنه ارتباط مثبت معناداری به ترتیب ۰/۰۰۳=P و ۰/۰۰۴=P وجود دارد که این ارتباط مثبت به معنی کاهش تعادل پویا و ثبات تنه است. نتیجه گیری نتایج نشان داد افزایش زوایای قوس های کمری و پشتی با کاهش تعادل و عملکرد و ثبات تنه زنان در معرض خطر افتادن ارتباط دارد. بنابراین به متخصصین اصلاحی و توان بخشی پیشنهاد می شود تا با اصلاح راستا و تقویت عضلات و تعادل عضلانی به بهبود تعادل و عملکرد و تقویت ثبات زنان سالمند در معرض سقوط بپردازند.