مطالعه اثر غلظت های تحت کشنده علف کش پاراکوات بر بافت و شاخص های کلیوی ماهی بنی (Barbus sharpeyi)

با توجه به حلالیت بالا و استفاده مکرر از پاراکوات مقادیر زیادی از آن می تواند از طریق رواناب به آب های سطحی نفوذ کند و اثرات مخربی برای موجودات زنده داشته باشد. از این رو، در مطالعه حاضر به بررسی اثرات تحت کشنده پاراکوات بر بافت کلیه و شاخص های عملکردی آن شامل کراتینین، اوره و اسید اوریک در ماهی بنی پرداخته شد. تعداد ۴۰ قطعه ماهی بنی در ۴ تیمار ۰ (شاهد، ۰t)، ۲۵ (۱t)، ۵۰ (۲t) و ۷۵ (۳t) درصد غلظت کشنده (به ترتیب ۰، ۳۸/۰، ۷۶/۰ و ۱۴/۱ میلی گرم در لیتر) پاراکوات تقسیم بندی شدند. پس از ۹۶ ساعت مواجهه، نمونه برداری از بافت کلیه برای مطالعات بافتی و سرم خون برای بررسی تغییرات شاخص های عملکردی کلیه انجام گرفت. صدماتی مانند چروکیدگی گلومرول و توبول های کلیوی، پرخونی، تخریب اپیتلیوم توبول ها، اتساع فضای ادراری و کاهش قطر لومن توبول های ادراری در مواجهه با پاراکوات دیده شد. کراتینین در گروه های ۲t و ۳t و اسید اوریک در گروه ۱t نسبت به گروه شاهد تغییرات معنادار نشان داد (۰۵/۰>P). پاراکوات با افزایش غلظت، صدمات شدیدتر و گسترده تری را در بافت کلیه ایجاد کرد. نتایج نشان دهنده تخریب شدید بافت کلیه در گروه ۳t بود که در نتیجه آن کراتینین نیز افزایش نشان داد.