تحلیل روایات اسباب نزول قرآن با رویکرد تاریخمندی

اگرچه پژوهش در روایات اسباب نزول قرآن از جهاتی صورت گرفته است، اما با رویکرد تاریخ مندی پژوهشی صورت نگرفته است، در این مقاله با این رویکرد، اسباب نزول قرآن تحلیل شده است. شبهات مستشرقین در این زمینه، ضرورت پرداختن به این موضوع را ضروری می نماید. از مستشرقان معاصر، اندرو ریپین شخصیتی است که در آثارش به ویژه در تز دکترای خود به اسباب نزول با رویکرد فقه اللغه ای به صورت مستقل پرداخته است و در مواردی به تاریخ مندی قرآن تاکید دارد. نصر حامد ابوزید نیز در کتاب مفهوم النص، فصلی را به اسباب نزول اختصاص داده است و از این باب بر تاریخ مندی تاکید می ورزد و متن قرآنی را همچون همه متون، پدیده ای فرهنگی و محصول تعامل با واقعیت زنده تاریخی می داند و اسباب نزول را چیزی جز بافت اجتماعی آیات قرآن کریم نمی داند. برای پاسخ به این شبهات در این مقاله تاکید می شود که اسباب نزول قرآن نه تنها عمومیت و جاودانگی را محدود نمی کند بلکه برای وصول به جاودانگی گریزی از توجه به واقعیت های عینی عصر نزول نیست. نقدی که بر این نظریه وارد است عدم توجه به قاعده عمومیت لفظ نه خصوص سبب می باشد. به رغم نزول خاص برخی آیات، عمومیت مفاد آن ها نزد فقها مسلم است.