بررسی و تاثیر اعتماد اجتماعی بر توسعه سکونتگاه های پیراشهر زابل (مطالعه موردی: محلات اسلام آباد و حسین آباد)

اعتماد اجتماعی در تمامی اعصار و قرون یکی از موضعات مهم حیات بشری بوده و با گذشت زمان بر اهمیت آن افزوده شده است. در جوامع امروزی به دلیل برخورداری از ویژگی های خاصی نظیر وسعت، تنوع، وجود اشکال و مسائل جدید و غیره نقش و اهمیت اعتماد مهم تر شده است. وجود اعتماد اولین و مهمترین عامل در بهبود اوضاع اجتماعی و بهسازی بافت های ناکارآمد شهری است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیماشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را ساکنین محلات اسلام آباد و حسین آباد شهر زابل تشکیل می دهند که جمعیت آنان با توجه به تمام شماری سال ۹۸ توسط دفتر تسهیلگری و توسعه محلی اسلام آباد و حسین آباد ۶۵۶۱ می باشد و از آن تعداد ۳۶۲ نفر با استفاده از فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون خطی استفاده شده است نتایج تحقیق موید آن است که نتایج بدست آمده در سه بعد کالبدی، اجتماعی و اقتصادی بیانگر آن است که سکونتگاه های غیر رسمی با بتای ۰/۶۲۴ (t=۱۵/۱۳؛ P<۰/۰۱) به طور معناداری قدرت تاثیرگذاری بر اعتماد اجتماعی را دارد همچنین بعد کالبدی با بتای ۰/۴۴۰ (P<۰/۰۱؛ t=۹/۳۰) ، بعد اقتصادی با بتای ۰/۵۸۳(P<۰/۰۱؛ t=۱۳/۶۰)، بعد اجتماعی با بتای ۰/۶۲۹ (P<۰/۰۱؛ t=۱۵/۳۳) به طور معناداری قدرت تاثیرگذاری بر اعتماد اجتماعی را دارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که اعتماد اجتماعیدر سه بعد کالبدی، اجتماعی و اقتصادی بر سکونتگاه های غیر رسمی تاثیر معناداری دارد.