مروری بر ظرفیت های رسانه در حوزه آموزش و ترویج محیط زیست

با گسترش روزافزون استفاده از رسانه های جمعی و همچنین تاثیرگذاری غیرقابل انکار رسانه در بسیاری از ابعاد زندگی بشر، نادیده گرفتن ظرفیت های موجود رسانه در حوزه آموزش محیط زیست فرصت سوزی محسوب می شود. از این رو پژوهش حاضر برآنست تا با روش مرور اسنادی ، نگاهی به ظرفیت های رسانه در حوزه آموزش و ترویج محیط زیست داشته باشد. در پژوهش پیش رو، جست وجوی اسناد علمی ده سال اخیر با تکیه بر کلید واژههای مرتبط ، به دو زبان فارسی و انگلیسی صورت گرفت . سپس با روش نمونه گیری هدفمند و بعد از غربالگری چهار مرحله ای ، در نهایت ۱۸ مقاله جهت مرور باقی ماند. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که رسانه ها ابزارهای آموزش غیررسمی و ترویج مسائل محیط زیست به شمار می روند و از این رو مسائل محیط زیستی را به سیاست های فرهنگی روزمره پیوند می دهند. اگر در دنیا مردم از طریق رسانه ها در مورد بحران محیط زیست و امکانهای پیش رو جهت مقابله با آن آشنا شوند، چشم انداز مشارکت جهانی برای مواجه اثربخش تر با بحران محیط زیست روشن تر خواهد بود. در مسیر »حفاظت از طبیعت « بازیگران مختلف برای طرح ادعاها و بیان چالش های محیط زیستی به روشهای خاص و اغلب رقابتی تلاش می کنند. در زمینه فعالیت رسانه ها رعایت انصاف و صحت در گزارشدهی ، به دلیل بعد آموزشی و ترویجی آن، بسیار حیاتی است و اگر غفلت شود بروز سوءتفاهم های متفاوت محتمل است . این که رسانه ها چه مسئله هایی را در حوزهی محیط زیست باید ترویج کنند و این که چگونه باید این ماموریت را، که آموزش غیرمستقیم محیط زیست به شمار می رود، در آینده به ثمر برسانند، یک حوزهی مهم مطالعاتی نیازمند توسعه است