اثر نابرابری درآمد بر ردپای اکولوژیکی در ایران۱

ردپای اکولوژیکی رو شی ا ست که تو سط شبکه جهانی ردپا به منظور اندازهگیری تقا ضای ان سانی برای سرمایه طبیعی تو سعه داده شده است و به یکی از پرکاربردترین معیارهای تاثیر بشر بر محیط زیست تبدیل شده است . هدف از این پژوهش آنست که در چارچوب منحنی زیست محیطی کوزنتس ، اثر نابرابری درآمد بر ردپای اکولوژیکی را در ایران با استفاده از دادههای مربوط به دوره زمانی ۱۳۹۹-۱۳۶۳ بررسی نماییم . برای این منظور، سرانه تولید ناخالص داخلی حقیقی و ضریب جینی به ترتیب به عنوان شاخص هایی از رشد اقتصادی و نابرابری درآمد به کار گرفته شدهاند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل هم انباشتگی مبتنی بر رویکرد خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی (ARDL) نشان می دهند که در بلندمدت با افزایش درآمد سرانه ، ردپای اکولوژیکی ابتدا افزایش یافته و پس از ر سیدن به یک سطح آ ستانه درآمدی معین شروع به کاهش می کند. یعنی به عبارتی ، فرضیه منحنی کوزنتس زیست محیطی مبنی بر رابطه U معکوس شکل میان رشد اقتصادی و آلودگی محیط زیست برای ایران تایید می شود. نتایج ن شان می دهند، با افزایش نابرابری درآمد ردپای اکولوژیکی افزایش می یابد. از طرفی ، تاثیر باز بودن تجارت نیز بر ردپای اکولوژیکی مثبت است .