بیان آنزیم دیافورز در باکتری

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 39

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CNRE07_032

تاریخ نمایه سازی: 27 فروردین 1403

چکیده مقاله:

آنزیم دیافورز متعلق به خانواده اکسیدوردوکتاز، از مهم ترین آنزیم ها است و در بیوتکنولوژی امروزی از اهمیت زیادی برخوردار است . همچنین ، کاربردهای بالقوه ای در حسگرهای زیستی گلوکز و پیروات دارد. نقش مهم دیگر آنزیم DTD در تشخیص بیماری فنیل کتونوری است .آنزیم دیافورز ، یک فلاووپروتئین وابسته به کوفاکتورFAD است که به صورت غیرکوالان به آن متصل می باشد و از کوفاکتورهای NADH/NADPH به شکل مساوی استفاده میکند و به صورت هومودایمری وجود دارد و هرواحد آن وزن مولکولی معادل ۳۰کیلودالتون دارد. اولین بار درسال۱۹۵۵ توسط دو دانشمند به نام های Ernester و Navazio شناسایی شد. این دو دانشمند آنزیم دیافورز را ازکبد موش شناسایی کردند و متوجه شدند که از NADH وNADPH به عنوان کوفاکتور استفاده میکند.از دیگر کاربردهای مفید آنزیم دیافورز می توان به خاصیت احیاکنندگی قوی کویینون های ضد توموری سیتوتوکسیک اشاره کرد و از آنجایی که این کویینون ها داروهای مهمی برای شیمی درمانی سرطان و سوبسترای دیافورز هستند اهمیت این آنزیم در شیمی درمانی سرطان به اثبات رسیده است .از آنجایی که اسیدهای آمینه آنزیم دیافورز در موش، رت و انسان تعیین توالی شده اند و این آنزیم در صنعت و حوزه پزشکی کاربردهای فراوانی دارد و استخراج این آنزیم از کبد موش عملی غیرممکن می باشد و باعث آسیب به محیط زیست و تخریب اکوسیستم می شود با تحقیقات و آزمایشات صورت گرفته این آنزیم در هر سه گونه باکتری E.coli بیان شده و رابطه ی بین ساختار و عملکرد آنزیم تشخیص داده شد تا به این شکل آسیب به محیط زیست به حداقل برسد.

کلیدواژه ها:

آنزیم دیافورز - بیوتکنولوژی - شیمی درمانی - اکوسیستم

نویسندگان

یاسمن باقری

دانشجو بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری های پیشرفته کرمان

مسعود ترکزاده ماهانی

دانشیار،گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده علوم محیط ی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری های پیشرفته کرمان

شهریار شاکری

دانشیار،گروه بیوتکنولو ژی، پژوهشکده علوم محیط ی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری های پیشرفته کرما ن

مریم زابلی

استادیار، گروه بیوتکنولو ژی، پژوهشکده علوم مح یطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری های پیشرفته کرما ن