نسبت آزادی با قیام حسینی (علیه السلام) و قیام خمینی (رحمه الله علیه)

موضوع نسبت آزادی با قیام امام حسین (علیه السلام) و قیام امام خمینی (رحمه الله علیه) بسیار پیچیده و دارای چند جنبه است، در قیام امام حسین (علیه السلام) که به عنوان یکی از مهم ترین رویدادهای تاریخ اسلام شناخته می شود، به منظور دفاع از حقوق و عدالت علیه دیکتاتوری دیوانه وار یزید در بستر تاریخ اسلام به وقوع پیوست. قیام امام حسین (علیه السلام) از یک سو نشان دهنده اعتراض به فساد و ستم و قدرت ظالمانه بود و از سوی دیگر نمادی از آزادی و وفاداری به اصول و ارزش های دینی بود. قیام امام حسین (علیه السلام) تمام قیام های عالم را سازماندهی کرد و در عصر حاضر انقلابی را نمی توان فرض کرد مگر این که نشاتی از کربلا نبرده باشد، امام حسین (علیه السلام) با قیام خود آزادی و آزادگی را به ملت مسلمان دیکته کرد،این قیام امام حسین (علیه السلام )بود که امید زنده ماندن اسلام را در دل اندیشمندان و عالمان اسلامی زنده نگه داشت، با همین مبنا قیام امام خمینی(رحمه الله علیه) که در سال ۱۳۵۷ه‍ ش رخ داد، بیشتر با عنوان انقلاب اسلامی مشهور است. امام خمینی (رحمه الله علیه) از سوی دیگر قیام ملت مسلمان ایران را متاثر از قیام کربلا عنوان کردند.کشوری که ملتش هیچ امیدی به آینده نداشتند و در هر نبردی مغلوب جبهه های مبارزه بودند، این روحانیت و در صدر روحانیت امام خمینی ( رحمه الله علیه) بود که این دغدغه را درست متوجه شد و برای تشکیل حکومت اسلامی اقدام کردند و نتیجه این انقلاب حریت و آزادی ملتی وابسته و دربند بود. در این پژوهش که به روش تحلیل-توصیفی و با هدف دستیابی به نسبت میان آزادی با قیام امام حسین (ع) و قیام یکی از شاگردان مکتب ایشان در عصر حاضر، یعنی امام خمینی (ره) انجام شده، به این مطلب دست یافته است که قیام امام خمینی تحولات بسیاری را در سیستم سیاسی ایران به همراه داشت و تشکیل دولت اسلامی و برقراری اسلام سیاسی را هدف قرار داد. بنابراین، نسبت آزادی با قیام امام حسین و قیام امام خمینی را می توان به عنوان تلاش برای برقراری دولتی عادلانه و مشروع در برابر ستم و استبداد توصیف کرد که در نهایت به برقراری آزادی افراد و جامعه، و حفظ اصول و ارزش ها منجر شد. در هر دو قیام، نیروهای شجاع و عاشقان حق به خاطر آزادی تا آخرین نفس خود مبارزه کردند.