بررسی ارتباط بین استرس، اضطراب، افسردگی و تاب آوری در پرستاران شاغل در بخش های کووید_۱۹ در بیمارستان آموزشی شهر الحله عراق سال ۱۴۰۱

چکیده زمینه و هدف : بیماری همه گیر کووید ۱۹ بار مسئولیت سنگینی را بر عهد ی سیستم مراقبت های بهداشتی قرار داده است وسبب به وجود آمدن مشکلات روانی در میان تمامی پرسنل کادر درمان بخصوص پرستاران که بیشترین ارتباط را با این بیماران دارند، شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین استرس، اضطراب، افسردگی و تاب آوری پرستاران در زمان شیوع بیماری کووید۱۹، در بیمارستان های آموزشی حله عراق انجام شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر مقطعی و از نوع توصیفی و تحلیلی است و در نوزده بخش از سه بیمارستان آموزشی حله در عراق انجام شده است.در این تحقیق نمونه ها ۳۵۰ پرستار بودند و به روش تصادفی انتخاب شدند. داده ها از فروردین تا شهریور  ۱۴۰۱ و با ابزار پرسشنامه جمعیت شناختی؛ مقیاسDASS ۴۲  و مقیاسCD-RISK ۲۵  جمع اوری شد. داده ها با استفاده از برنامه SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. یافته ها:یافته های پژوهش نشانگر سطح اضطراب بالا، سطح استرس و افسردگی متوسط و تاب آوری بالا می باشد. بین تاب آوری و افسردگی همبستگی منفی معناداری وجود داشت ( ۰.۰۰۷P-value :) همچنین بین تاب آوری و استرس و اضطراب رابطه معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: سطح استرس، اضطراب و بخصوص افسردگی در میان پرستاران شاغل در  دوران کووید متوسط رو به بالا بود. همچنین سطح تاب آوری در طول این بیماری همه گیر در میان پرستارانی که در بخش های کووید ۱۹ کار می کردند ،زیاد بوده است. مشکلات سلامت روانی مانند استرس زیاد و اضطراب  و افسردگی تاثیر قابل توجهی در مراقبت پرستاری دارد. پرستارانی که تاب اوری بالایی دارند، دارای قدرت های درونی هستند که آن ها را در مقابله با موقعیت های دشوار و بحران هایی چون کووید مقاوم می سازد.