بی تمدنی سازمانی در دانشگاه ها: عوامل و راهکارها

هدف: از آنجا که یکی از اهداف جهانی تعلیم و تربیت، ارتقای مدنیت و احترام است، دانشجویان علاوه بر کسب تخصص و مهارت در علوم، باید فضائل عالی اخلاق و انسانیت را نیز کسب کنند. این در حالی است که انواع و موارد قابل توجهی از مصادیق بروز رفتارهای نادرست مشاهده می شود، همان موضوعی که به بی تمدنی در محیط دانشگاهی شهرت یافته و به معضلی قابل تعمق در آموزش عالی تبدیل شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، شناسایی مولفه ها، پیشایندها، پیامدها و راهکارهای کاهش بی تمدنی سازمانی در دانشگاه ها بوده است.مواد و روش ها: روش این پژوهش کیفی از نوع پدیدارشناسی بود. مشارکت کنندگان بالقوه پژوهش اساتید و خبرگان دانشگاهی مطلع در زمینه موضوع پژوهش در کشور بودند. نمونه گیری با رویکرد هدفمند و به روش انتخاب صاحب نظران کلیدی انجام گرفت. برای تعیین حجم نمونه از اشباع نظری بهره گرفته شد و با ۲۲ نفر از اعضای هیئت علمی و صاحب نظران دانشگاهی مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق رویکرد تحلیل مضمون انجام گردید. به منظور اطمینان از اعتبار مصاحبه ها از مطالعه مجدد توسط همتا و پژوهشگر استفاده شد.بحث و نتیجه گیری: یافته های حاصل از مصاحبه ها نشان داد که مولفه های بی تمدنی سازمانی شامل ۴ مضمون فراگیر، مولفه های بی تمدنی سازمانی دانشجویان، مولفه های بی تمدنی سازمانی اعضای هیئت علمی، مولفه های بی تمدنی سازمانی مدیران و مولفه های بی تمدنی سازمانی کارکنان بود. پیشایندهای بی تمدنی سازمانی شامل ۳ مضمون فراگیر، عوامل فردی، عوامل درون سازمانی و عوامل برون سازمانی بود. پیامدهای بی تمدنی سازمانی شامل ۳ مضمون فراگیر، پیامدهای مرتبط با سلامت فردی و سازمانی؛ پیامدهای نگرشی (مبتنی بر تبادل اجتماعی)؛ و پیامدهای رفتاری و کناره گیری بود. راهکارهای کاهش بی تمدنی سازمانی شامل ۳ مضمون فراگیر، تمهیدات آموزشی، تمهیدات انگیزشی و تمهیدات سازمانی بود. نتایج این پژوهش می تواند به اعضای هیئت علمی کمک کند تا با شناخت کافی از مولفه ها، پیشایندها و پیامدهای بی تمدنی سازمانی در دانشگاه ها از اثرات مخرب آن در فرایند یاددهی و یادگیری جلوگیری نمایند.