بررسی نقش میانجی نماز در ارتباط بین آموزگار و دانش آموز

ارتباط بین آموزگار و دانش آموز، عنصری حیاتی در فرایند یادگیری و تعلیم و تربیت محسوب می شود. کیفیت این ارتباط، نقشی اساسی در پیشرفت تحصیلی و رشد شخصیتی دانش آموزان ایفا می کند. در این میان، نماز به عنوان یک فریضه الهی، می تواند نقشی میانجی در ارتقای این ارتباط ایفا کند. با توجه به اهمیت ارتباط بین آموزگار و دانش آموز و نقش آن در فرایند یادگیری، بررسی عوامل موثر بر ارتقای این ارتباط از جمله نماز، ضرورتی انکارناپذیر است. نتایج این پژوهش نشان داد که نماز به عنوان یک عامل میانجی، نقشی مثبت در ارتقای ارتباط بین آموزگار و دانش آموز ایفا می کند. به عبارت دیگر، دانش آموزانی که به طور مرتب نماز می خوانند، ارتباط قوی تر و صمیمی تری با آموزگاران خود دارند. این امر می تواند به دلیل تاثیرات مثبت نماز بر صبر و حوصله، نظم و انضباط و حس مسئولیت در دانش آموزان باشد. بنابراین با اتکا به راهکارهای ذکر شده و با ترویج فرهنگ نماز در مدارس، می توان از این فریضه الهی به عنوان ابزاری موثر برای ارتقای ارتباط بین آموزگار و دانش آموز و در نهایت، بهبود فرایند یادگیری و تعلیم و تربیت استفاده کرد.