اثر رویکرد کشاورزی پایدار از منظر بوم شناختی در تامین امنیت غذایی

تغییرات آب و هوایی، فرسایش زمین، خاک و تخریب اکوسیستم ها که بر ظرفیت کشاورزی جهت تامین غذای کافی و باکیفیت تاثیر می گذارند، از جمله تهدیدات کلیدی امنیت غذایی هستند. مشکلات زیست محیطی تا حد زیادی در نتیجه فعالیت های کشاورزی ایجاد می شوند؛ لذا نیاز است به جنبه های اجتماعی- اکولوژیکی و اقتصادی رشد کشاورزی در مسیر امنیت غذایی جهانی توجه شود. در این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی و از روش کتابخانه ای برای گردآوری اطلاعات و تجزیه وتحلیل داده ها جهت روشن شدن اثرات فعالیتهای کشاورزی بر جنبه های محیط زیست و تامین غذا استفاده شده است به طوری که روابط اصلی و متقابل در محیط زیست و مهم ترین مشکلات محیط زیستی مرتبط با تغذیه در جهان را نشان می دهد. توجه به گستره اثرات محیط زیستی فعالیتهای کشاورزی، اهمیت سیاست صحیح در مسیر کشاورزی پایدار را برجسته می کند. لذا، در این پژوهش به بررسی و طبقه بندی راه حل های نوآورانه موجود در چارچوب مسائل محیط زیستی و مفاهیم کشاورزی پایدار پرداخته می شود. اصول اساسی در این مفهوم از کشاورزی شامل مشارکت، ادغام، مدیریت اکوسیستم و محیط زیست، برابری برای همه نسل ها و رقابت متمدنانه می باشد. لازم است سازوکار سازمانی و اقتصادی مناسب برای ارتقای کشاورزی پایدار ایجاد شود، که می تواند شامل مجموعه ای از زیرسیستم های حمایت، سازماندهی، تنظیم و کنترل ماهیت استفاده از منابع کشاورزی باشد. این امر مستلزم اجرای قیمت های تعدیل شده بر اساس محیط زیست برای منابع کشاورزی و مواد غذایی و همچنین تغییر رفتار تولیدکنندگان محصولات کشاورزی، یعنی پاسخگویی بیشتر در راستای حفظ شرایط محیط زیستی و اجتماعی است.