تحلیل داده های محیطی در استقرار و توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی شهرستان اصفهان با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

سکونتگاه های روستایی تحت تاثیر شاخص های محیطی متفاوتی شکل گرفته اند. امروزه برنامه ریزی برای نواحی روستایی، نیاز به شناخت درست از ظرفیت های طبیعی موجود و بکارگیری تصمیمات مطلوب است. داده های مکانی یا محیطی در این زمینه نقش مهمی دارند. بر همین اساس در این تحقیق هدف شناخت داده های محیطی موثر در مباحث روستایی و سپس تحلیل این داده ها در شکل گیری و توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی و اولویت بندی آنها از نظر استقرار در پهنه های جغرافیایی است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر داده های مکانی سازمان نقشه برداری کشور است. در این تحقیق از ۱۳ شاخص استفاده شد. روش استاندارسازی داده ها، Fuzzy AHP بوده است. روش تحلیل داده ها با استفاده از الگوریتم های مختلف در نرم افزار Arc GIS از جمله درون یابی (IDW و Krijing)، الگوریتم همپوشانی(Weighted Sum Overlay) و عمل وزن دهی در مدل (IO) بوده است. برای وزن دهی و مقایسه معیارها از دیدگاه کارشناسان به صورت پنل(۱۰ نفر ) مبتنی بر روش AHP در نرم افزار Expert Choice استفاده شد. نتیجه تحقیق نشان داد که شاخص ژئومورفولوژی ۴۵۵/۰، شاخص پوشش زمین ۲۶۳/۰، شاخص فاصله از مخاطرات ۱۴۱/۰ و شاخص اقلیمی ۱۴۱/۰ در استقرار سکونتگاه های روستایی ، به ترتیب نقش مهمی داشته اند. همچنین مهمترین عامل متوسط بارش سالانه با ضریب اهمیت ۲۳۹/۰ شناخته شد. تحلیل همپوشانی نشان داد که بیش از ۱۲۱ نقطه روستایی(۳۸/۱۰درصد) در شرایط نامناسب؛ ۳۳۴ روستا(۶/۲۸درصد) در وضعیت متوسط و ۷۱۳ روستا(۸۹/۶۰ درصد) در وضعیت مناسبی ارزیابی شده اند.