مطالعه اقتباس سینمایی فیلم «پوستی که در آن زندگی می کنم» از رمان «رتیل» بر اساس بیش متنیت ژرار ژنت

اقتباس سینمایی را باید یکی از مهمترین شاخه های ادبیات تطبیقی انگاشت که از اهمیت بالایی در این حوزه برخوردار است. این مفهوم تحت عنوان جایگشت به عنوان بخشی از نظریه بیش متنیت ژرار ژنت برشمرده می شود؛ که خود قسمی ازنگره ی کلان تری به نام ترامتنیت است. پدرو آلمودوار از جمله فیلمسازانی محسوب میشود که آثارش الفتی خاص با ادبیات دارد. این مقاله با هدف مطالعه چگونگی روند اقتباس فیلم «پوستی که در آن زندگی می کنم» ساخته پدرو آلمودوار از رمانی فرانسوی به نام «رتیل» نوشته تیری ژونکه و با طرح این پرسش که "چگونه فرآیند اقتباس در فیلم «پوستی که در زندگی می کنم» از رمان «رتیل» صورت پذیرفته است؟"به تحلیل این مفهوم بر اساس نظریه بیش-متنیت ژرار ژنت پرداخته است. در اینجا اثر ادبی به عنوان پیش متن و فیلم به عنوان بیش متن مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر به شیوه ی توصیفی-تحلیلی و با فرض جایگشت (ترانسپوزیسون) پنداشتن گونه این بیش-متنیت؛ ابتدا به مفهوم اقتباس و جایگشت و همچنین نظریه بیش متنیت ژنت پرداخته و سپس سیر تراگونگی فیلم را در روند اقتباس از رمان؛ مورد واکاوی قرار داده است. یافته ها مبین آن است که؛ فیلم «پوستی که در آن زندگی می کنم» به سبب تراگونگی های متنوع و با تمسک به مواردی همچون پیرایش، کاهش، آرایش و جانشینی، گونه ای جایگشت در مفهوم بیش متنیت انگاشته می شود که نمایانگر مولف بودن فیلمساز است؛ بدین معنی که آلمودوار در اقتباس خود بیش از آنکه متآثر از جهان روایی نویسنده باشد؛ با اتکا به خلاقیت و نوآوری خود، اثری نوین با مختصاتی تازه میآفریند.