بررسی مولفه های طراحی داخلی یک واحد از مجتمع مسکونی با رویکرد توجه به آسایش و آرامش ساکنین

یکی از فضاهای مهم در رابطه با ارزشهای شهرسازانه ، مجتمع های مسکونی هستند. شاید بتوان یکی از دلایل عدم رضایتمندی از کیفیت مجتمع های مسکونی در ایران را عدم شناخت تغیی راتی دانست که در گذر زمان به وجود آمده و به تبع آن بر امر مسکن تاثیر گذاشته است . این تغییرات طیف وسیعی از عوامل را شامل می شود که به طور کلی می توان تغییرات اقتصادی ، فرهنگی ، اجتماعی را نام برد که همگی این عوامل به نحوی در امر مسئله مسکن موثر هستند. یکی از مسائلی که در گذشته معماری مسکن ایران به آن توجه می شد و در برپایی بنا از آن به منظور بازدهی هرچه بیشتر مسکن مورد استفاده قرار می گرفت اصل "توجه به نیاز ساکنین " بود که در عین تامین نیاز ساکنان، پاسخگوی بخشی از نیاز آتی آنان متناسب با تغییرات شرایط زیستی بود. علاوه بر مزیت های برشمرده شده موجب پایداری پایگاه اجتماعی مسکن نیز می گردید. این اصل در گذشته معماری ایران بسیار مورد توجه بود و مسکن سنتی با بهرهگیری از آن به حل مسائلی می پرداخت که امروزه در امر مسکن تبدیل به معضل شده است . در واقع امروزه عدم توجه به نیازهای فردی ، جمعی و مسائل آسایش محیطی ، و عدم در اولویت قرار دادن این مولفه ها در طراحی مسکن علی الخصوص در بخش مجتمع های مکسونی ، به نظر می رسد ساکنین در این مجتمع ها از نظر شرایط زیستی و اجتماعی در مضیقه باشند. از این رو در این مقاله سعی گردیده است تا ساختار فضاهای داخلی مجتمع های مسکونی از نظر ارتباطات اجتماعی پایدار مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد و در نهایت فضاهای داخلی مناسب مجموعه های مسکونی در قالب مولفه های طراحی تدوین و ارائه گردد. روش تحقیق نیز در این مقاله بصورت تحلیلی - توصیفی بصورت بررسی نمونه موردی و استدلال منطقی از یافته های تحقیق می باشد.