بررسی توزیع فضایی گردشگری شهری تبریز

گردشگری شهری ، در سالهای اخیر به دلیل مشکلات روحی حاصل از زندگی شهری ، اهمیت یافته است . کلان شهر تبریز جزء شش شهر تاریخی ،فرهنگی کشور است وبراساس آمار سرشماری چهارمین شهر پرجمعیت کشور محسوب میشود. در میان شهرهای تاریخی و مهم ایران، شهر تبریز به عنوان یک پایلوت گردشگری شهری می تواند به عنوان یکی از مناسب ترین گزینه برای برنامه ریزی و اجرای توریسم شهری محسوب شود.تحقیق حاضر از نوع تحلیلی -کمی با رویکرد کاربردی و با هدف ارزیابی توزیع فضایی گردشگری شهری در شهر تبریز انجام گرفت است و اطلاعات مورد نیاز به روش اسنادی و میدانی گردآوری شده است نتایج نشان دهنده این است شاخص موران برای کلیه عامل ها مثبت بوده و نشانگر خوشه ای بودن الگوها برای کلیه عامل ها و مجموع کلیه عامل ها در محدوده مورد مطالعه است . بنابراین ، با توجه به موارد گفته شده و باتوجه به پتانسیل های بالای منطقه ی مورد نظر به لحاظ جذب گردشگری ، و با توجه به ضرورت موضوع، تحقیق حاضر به بررسی فرایند توسعه صنعت گردشگری در شهر تبریز می پردازد.به طور کلی نتایج حاکی از این امر است که پراکندگی عناصر گردشگری شهری در سطح شهر نامناسب است .بنابراین لازم است مدیران و برنامه ریزان شهری توجهی خاص به کمبود کاربری گردشگری داشته باشند تا هم از لحاظ اقتصادی شهر و هم به ایجاد مکانهایی جهت تفریحات سالم شهروندان کمک شود