ارتباط فضای سبز با فرآیند یادگیری کودکان در محیط های آموزش

در گذشته ، کودکان بیشتر در محیط های طبیعی زندگی می کردند و به واسطه تجربه های روزمرهی خود با حیوانات، گیاهان و مناظر طبیعی در ارتباط بودند. اما امروزه در شهرها، فضای سبز، کمترو شهری سازی ، بیشتر شده است و کودکان بیشتر در محیط های بسته و بدون تنوع زندگی می کنند. به همین دلیل ، این افزایش شهرنشینی می تواند به عواقب منفی برای سلامت روانی و جسمی کودکان منجر شود. پژوهش حاضر ضمن مرور ادبیات، به بررسی نقش فضای سبز در فرآیند یادگیری کودکان در محیط های آموزشی می پردازد. روش پژوهش مطالعات اسنادی و تحلیلی -تفسیری می باشد. یافته ها نشان می دهد که دانش محیطی و معماری می توانند با بسترسازی محیط مناسب نقش به سزایی در اثربخشی یادگیری ایفا کند. طراحی و ساخت فضاهای آموزشی با توجه به دانش محیطی می تواند باعث بهبود فرآیند یادگیری و افزایش کارایی نظام آموزشی شود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که فضاهای سبز در مدارس تاثیر بسیار مثبتی بر روی دانش آموزان و کارکنان دارند. فضاهای سبز در مدارس، منجر به بهبود کیفیت هوا، میزان ترکیب دی اکسید کربن و حفظ رطوبت هوا می شود لذا این امر، بهبود کیفیت هوا در کلاس درس را افزایش می دهد و عواملی مانند سردرد، خستگی ، استرس و تحریک را کاهش می دهد. همچنین ، فضاهای سبز در مدارس می توانند برای دانش آموزان یک محیط آموزشی جذاب و متفاوت ایجاد کند و از بیرون رویش ها و پویایی طبیعت را به کلاس درس منتقل کند.