بررسی عوامل موثر در طراحی مناظر درمانی با رویکرد بهبود اختلالات حسی در کودکان مبتلا به طیف اوتیسم

اختلال”طیف اوتیسم ” اختلالی است که با نقص در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و همچنین با رفتار، علایق و کارهای تکراری شناخته می شود و در سالهای ابتدایی زندگی شخص ، خود را نمایان می کند. طبق آخرین گزارشهای سازمان جهانی بهداشت ، تخمین زده می شود که در سراسر جهان از هر صد کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم می باشد. با توجه به مطالعات انجام شده ریشه ی بسیاری از علائم کودکان مبتلا به طیف اوتیسم ، فقدان ”یکپارچگی حسی ” است . اصطلاح یکپارچگی حسی برای توصیف فرایندهایی در مغز به کار می رود که به ما این امکان را می دهند تا اطلاعاتی را که از پنج حواس خود دریافت می کنیم را سازماندهی کرده و به درستی پاسخ دهیم . شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد مشکلات رفتاری با محیط های حسی مرتبط هستند. لذا این پژوهش در تلاش است ، ارتباط بین نیازهای حسی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و منظر و چگونگی طراحی یک محیط مناسب با نیاز های حسی این کودکان را بررسی کند.پرسش هایی که در پژوهش حاضر مطرح می باشند عبارتند از: ارتباط بین منظر و کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم چیست ؟ چه عواملی در طراحی منظر بر کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم تاثیرگذار است ؟روش پژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای جمع آوری شده است . یافته های تحقیق حاکی از آن است که طبیعت شفابخش در غالب یک منظر درمانی با شناخت نیازهای حسی این کودکان و بکارگیری اصول ویژهی خود می تواند به ارتباط بیشتر این کودکان با دنیای بیرون کمک کند.