راهبردهای طراحی در معماری منظر منطقه ای (مطالعه موردی: مناظر ساحلی)

طراحی منطقه ای یکی از روش های راهبردی در معماری منظر است که شرایط ایده آل آینده را برای مناطق مختلفی در نظر می گیرد که شرایط فضایی در آنها مورد تاکید باشد. منظر به فضای بیرونی هر مکانی گفته می شود که در زاویه دید باشد. طبق نظریه اخلاق محیطی، منظر نظامی بوم شناسانه و متکی به عوامل محیطی مانند زمین شناسی، حیات جانوری و کاربری زمین است. این مقاله اصولی را که طراحان منطقه ای برای ساختار و سازمان دهی روند طراحی خود در مناظر ساحلی استفاده می کنند بررسی می کند و در این زمینه بر مناظر منطقه ای ساحلی تاکید دارد. به این منظور شش نمونه منظر ساحلی را برگزیده و آنها را بر حسب اصول طراحی منظر منطقه ای که از ادبیات تحقیق برمی آید، مورد مقایسه قرار می دهد. نتایج نشان می دهد عواملی چون الهام از محیط، تمرکز بر لبه های طبیعی و مصنوع، ترکیب عناصر تاریخ محلی، فرهنگ و جغرافیا و نیز در بهبود و تکامل فضا همساز با زمینه در تحقق اهداف شکل دهی به منظر منطقه ای دخیل بوده و بیشترین اثرگذاری را داشته است. بر این پروژه در راستای پاسخگویی به ابعاد کیفی و دیدگاه طراحانه نسبت به طراحی منطقه ای و علم آن و نحوه ی حرکت ان با برنامه ریزی منطقه ای میباشد.