طراحی کانون پرورش فکری کودکان با رویکرد تعاملات اجتماعی در جهت ارتقا خلاقیت کودکان

از مهم ترین نیازهای هر جامعه، تعلیم و تربیت افرادی است که با اتکا به نیروی اراده و تعقل خویش، خلاقانهبیاندیشند و به جای وابستگی یا تقلید صرف از دستاوردهای دیگران، خود مولد دانش، فناوری و فرهنگ مناسب برایزندگی مستقل در عصر دانایی باشند. یکی از ویژگی های انسان که پرورش آن می تواند در پیشرفت فرد در جامعه موثرباشد، خلاقیت است. از آن جا که بهترین زمان برای تربیت و شکوفایی استعدادها، دوره ی کودکی است، چگونگی رشد وپرورش نیروی خلاقیت کودکان به عنوان یک نیاز بشری در تمام ابعاد زندگی آینده ی آنان مطرح است. تمامی محیطهایی که کودکان در آن حضور می یابند، درشکل گیری شخصیت کودک و رفتار او موثر اند. در این بین فضاهای آموزشیبه عنوان یکی از مهمترین محیط های اثر گذار در شخصیت کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهند بود. برای تحققشکوفایی و توانایی های خلاقه کودکان، بایستی در ایجاد سازگاری میان فضاها با نیازهای آنان توجه گردد کانون هایپرورش فکری به عنوان فرصتی برای ارتباط بیشتر با طبیعت و مکانی برای تعاملات اجتماعی مطرح است.همچنین انتظارمی رود کانون پرورش فکری کودکان نقشی پررنگ تر و موثرتر در راستای شکوفایی و ارتقا خلاقیت و توانمندی هایکودکان ایفا نماید.