ارزیابی رقابت پذیری منطقه ای در برنامه ریزی توسعه گردشگری شهر شیراز

در حال حاضر با توجه به گستردگی مدیریت شهری در کلانشهرهای کشورها، بهرهگیری از جاذبه ها و خدمات توریستی ، نقش موثری در معرفی شهرها، به عنوان یک جاذبه گردشگری جهانی دارد و تاثیر فراوانی در اقتصاد این شهرها و در نهایت توسعه گردشگری شهری دارد. هدف مقاله پیش رو، ارزیابی رقابت پذیری منطقه ای در برنامه ریزی توسعه گردشگری شهر شیراز می باشد. ماهیت تحقیق از نوع کاربردی و از نظر روش توصیفی - تحلیلی است که اطلاعات و دادهها به روشهای اسنادی و پیمایشی جمع آوری گردید. استراتژی های مهم رسیدن به اهداف و قابلیت های گردشگری شیراز وارد نرم افزار Meta- SWOT گردید. سپس ، اطلاعات میدانی از طریق پرسشنامه با تعداد ۲۵ نفر از متخصصین امر گردشگری به روش هدفمند جمع آوری گردید و نقشه رقابتی گردشگری شهر شیراز در زمینه ابعاد تعیین شده با رقبا ترسیم گردید. در نهایت ، نقشه تناسب راهبردی گردشگری شهر شیراز ترسیم گردید. نتایج حاکی از آن است که شهر شیراز از نظر پتانسل های محیطی و عوامل اقتصادی در وضعیت بالاتری نسبت به سایر شهرها قرار دارد، اما پتانسیل های محیطی در شهر اهواز نیز همانند شهر شیراز بالا و شهرهای اصفهان، یزد و کرمان نیز از شرایط ایدهآلی از لحاظ عوامل اقتصادی می باشند. در بین عوامل موثر جهت موفقیت و توسعه گردشگری شهر شیراز، راههای ارتباطی ، نقاط باستانی و تاریخی ، سرمایه گذاری بخش خصوصی از بالاترین تناسب راهبردی برخوردار است . از این رو، باید به این عوامل توجه ویژهای کرد، اما سرمایه گذاری بخش خصوصی و همچنین زیرساخت های گردشگری باید در اولویت اقدامات اجرایی قرار گیرد.