کاربرد طراحی مبتنی بر شواهد و طراحی پایدار در ارتقاء کیفیت محیطی و بهبود رضایت کاربران خدمات بهداشتی درمانی

مسئله طراحی محیط های درمانی از منظر تاثیراتی که بر بیماران و کاربران فضا دارد اخیرا مورد توجه پژوهشگران در حوزه خدمات بهداشتی درمانی قرار گرفته است . در این زمینه محققان در تلاشند تا رابطه میان کیفیت محیط های ساخته شده و میزان رضایت کاربران فضا را از جنبه های مختلف بررسی کنند . از این رو با کمک فرایند پزشکی مبتنی بر شواهد، پژوهشگران مفهومی راتحت عنوان طراحی مبتنی بر شواهد تعریف کردند که این مفهوم به استفاده صریح و آگاهانه از بهترین شواهد موجود در جهت رضایت کارکنان و بهبودهای محیطی ، اشاره دارد. شواهد مورد بررسی در این روش عموما مسائل روانشناسی محیط و تاثیرات فیزیکی -کالبدی محیط درمان را بررسی می نماید که در این میان کمبود پارامترهای محیطی و پایداری احساس می شود. اما از انجا که امروز مسئله پایداری و طراحی پایدار در خدمات بهداشتی درمانی به عنوان یک روند مهم در زمینه کاهش اثرات مخرب محیط ساخته شده در بخش درمانی دیده می شود نیاز است که با بهره گیری از بهترین شواهد موجود و ادغام آن با مولفه های پایداری محیط ، اقدام به خلق یک فضای درمانی مناسب شود. بر این اساس این پژوهش به دنبال آن است تا با دستیابی به بهترین شواهد موجود در زمینه رضایت بیماران و کارکنان و ادغام آن با رویکرد پایداری در خدمات بهداشتی درمانی ، مولفه های بهبود محیطی و رضایت کاربر که بر ارتقاء کیفیت محیط های درمانی تاثیر دارد را معرفی نماید.