تاثیر آجر در زیباسازی فضا های شهری

محدوده ی جغرافیایی فرهنگی ایران یکی از کهن ترین مکانهایی است که آجر در آن شکل گرفته و کاربرد آجر چنان وسیع بوده که امروزه به جرات میتوان ادعا کرد که پیچیده ترین و زیباترین شاهکارهای معماری آجری در این محدوده وجود دارد. این سابقه ی زیبایی شناسانه چنان در خاطره ی مردم ایران حضور فعال دارد که امروزه با تغییرات اساسی که در صنعت ساختمان و شیوه های اجرا به وقوع پیوسته همچنان ساختمانهای زیادی با نمایی از آجر به چشم میخورند. اما به دلیل تغیراتی که در مفهوم آموزش در دهه های اخیر به وقوع پیوسته بسیاری از مفاهیم مربوط به منطق اجرایی آجر به ساختمان های امروزی منتقل نشده است و بسیارند ساختمان های امروزی که به نمای آجری آراسته ا ند ولی از منطق اجرایی آجر بی بهره اند هنرآجرکاری به عنوان پدیدهای برجسته در تاریخ معماری این سرزمین ، دارای اصالت و پیشینهای غنی است و با گونه های تصویری و تزیینی مختلف ، حضور و هویتی دیرینه داشته است . در دوره معاصر، همزمان با میراث داری این اصالت از گذشته ، با معماری معاصر جهانی (از نئوکالسیک تا مدرن) تالقی داشته که در فرآیند این همنشینی ، ترکیب ، تلفیق و تاثیرپذیری خود، شکلها و بیانهای تصویری متفاوت و یا تازهای آفریده که منجر به بروز شکلهای جدیدی از تزیینات در معماری معاصر ایران گشته است . این نوشتار، بدنبال پردازش و بیان آن است که هنر تزیینی آجرکاری در دوره معاصر و به ویژه در عصر پهلوی اول ( ۱۲۹۹-۱۳۲۰شمسی )، علیرغم تنوع سبکی در معماری ، توانسته است تعداد ترکیبات طرح و تنوع نقش و فرم را ایجاد کند که در مقطع معاصر به عنوان شیوه شاخص ، منحصر به فرد و بازگوکننده هنری ایرانی است . مطالعات اسنادی و کتابخانه های صورت پذیرفته است