بررسی شاخص های ارتباط اجتماعی در مجتمع مسکونی از منظر روانشناسی محیط

تعاملات اجتماعی یکی از نیازهای اساسی و فطری انسان است که امروزه به تدریج در حال نابودی است . در گذشته وجود محله به عنوان مفهومی کالبدی - اجتماعی در تاریخ شهرهای ایران از ابعاد مختلف حائز اهمیت و واجد کارایی های فراوان بوده است . امروزه با حذف محله ها و عدم توجه به فضاهای باز میان ساختمانها، فضایی برای کارکرد تعاملات اجتماعی وجود ندارد. لذا ایجاد بستری متناسب با بعد روانشناختی ، می تواند انسان معاصر را از عزلت خود بیرون بکشد و باعث احیا و تقویت اخلاق های اسلامی شود. در این تحقیق سعی بر آن است که با بررسی عوامل ارتباط ساز اجتماعی در علم روانشناسی محیط و عوامل تاثیرگذار از منظر اسلامی به مدلی واحد دست یافت که در عین پاسخگویی به نیازهای اجتماعی مناسب نیاز زندگی معاصر و معماری مسکونی معاصر باشد.