تاثیر انسانشناسی فلسفی بر معماری (مطالعه ی موردی معماری شهر تهران)

ساختمانها، جهان انسانها را ساخته اند. درواقع بیشتر عمر یک انسان در ساختمان سپری می شود. عوامل متعددی چون مصالح ، دانش عمومی ساختمانسازی ، فرهنگ ، سیاست گذاری های حکومتی ، شرایط اقلیمی و .... در شکل گیری ساختمانها نقش دارند. در سنت تاریخ نگاری معماری بررسی جامع این عوامل فراموش شده است چرا که مورخین نه به فرهنگ عمومی ساخت وساز، بلکه به تک بناهای شاخص می پردازند.در این پایان نامه ضمن شناسایی و مطالعه ی فرهنگ ساختمانی شهر تهران از دورهی ناصرب تا کنون، سعی شده به طور مشخص میزان تاثیر عامل انسانشناسی فلسفی بر ساختمانها بررسی شود.در ایران تحول معماری حاصل تحول درونی سنت ساختمانسازی نبوده، بلکه ساخت ساختمانهای جدید بدون سیر تحول تاریخ طبیعی تغییرات، از طریق تحمیل سیاست های فرهنگی حکومت ها انجام شده است . محصول آن در شهر تهران مشاهده می شود. پس ساختمانهای شهر تهران بیشتر از آنکه حاصل روند عادی فرهنگ ساختمانی باشند، نشاندهنده ی سیاست های فرهنگی هنری حکومت ها هستند.