بررسی امکان بهره گیری از بالکن به عنوان فضای تعاملی در آپارتمانهای مسکونی شهر کرمانشاه

یکی از اصلی ترین نیازهای انسان، برقراری ارتباط با دیگر افراد جامعه است . این خواسته سرشت طبیعی او است و تابع زمان و مکان نیست . در دنیای امروز کم توجهی و عدم پاسخ به این نیاز در طراحی به یک موضوع چالش برانگیز در آپارتمانها و مجتمع های مسکونی تبدیل شده است . در پی عواملی مانند افزایش جمعیت ، قیمت بالای زمین و همینطور منفعت های اقتصادی تغییر در شاکله فضاهای سکونتی ایجاد شد که از جمله ی آن می توان به حذف فضاهای جمعی و تعاملی نام برد. نبود چنین فضاهایی در محله ها و آپارتمانهای مسکونی موجب دوری انسانها و هراس از ارتباط اجتماعی با یکدیگر شده است . در این مقاله برای یافتن این پرسش که تعامل اجتماعی بین ساکنین در آپارتمانهای مسکونی شهر کرمانشاه به چه میزان است ، ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای عوامل موثر بر تعاملات اجتماعی را یافته و سپس ، از پرسش نامه و مصاحبه با افراد میزان تعاملات اجتماعی و انتظارات ساکنین از یک فضای تعاملی مورد بررسی قرار گرفته است . در نهایت ، به تطبیق مفاهیم استخراج شده از مصاحبه ها با مفاهیم به دست آمده از مطالعات کتابخانه ای پرداخته شده است . بررسی ها نشان می دهند که میزان ارتباط ساکنین آپارتمانها کم است ، که یکی از دلایل آن نبود فضایی جمعی در ساختمان است . آنها ملاکهایی برای حضور در فضای جمعی ارائه می دهند که با مفاهیم موجود در مطالعات کتابخانه ای تطابق دارد. راهکار ارائه شده برای افزایش تعامل اجتماعی طراحی فضای نیمه بازی به صورت بالکن مشترک است ، که امکان تعامل اجتماعی میان چند واحد در یک طبقه از آپارتمان پدید آورد.