ارزیابی امکان بهره گیری از فناوری بادگیرهای سنتی ایران در معماری مسکونی معاصر در راستای نیل به معماری پایدار

بادگیرها یکی از عناصر معماری سنتی ایران هستند که برای تهویه طبیعی ساختمانها استفاده می شوند. این سازهها با استفاده از جریان باد، هوای تازه را به داخل ساختمان و هوای گرم و مرطوب را به خارج از ساختمان هدایت می کنند . بادگیرها می توانند به طور قابل توجهی در کاهش مصرف انرژی ساختمانها و بهبود کیفیت هوای داخل ساختمانها موثر باشند. هدف این مقاله بررسی امکان بهره گیری از فناوری بادگیرهای سنتی ایران در معماری مسکونی معاصر است . بادگیرها می توانند نقش مهمی در نیل به معماری پایدار ایفا کنند. روش استفاده شده در این مقاله ، مطالعه موردی و تحلیل مقایسه ای بوده است . روش گردآوری دادهها به دو روش مطالعه موردی و تحلیل مقایسه ای انجامشده است . در مطالعه موردی ، بادگیرهای سنتی ایران موردبررسی قرارگرفته و عملکرد آنها در ساختمانهای مسکونی سنتی بررسی شده است . همچنین ، در تحلیل مقایسه ای ، بادگیرها با سایر روشهای تهویه طبیعی و مصرف انرژی در ساختمانهای مسکونی مقایسه شده است . برای جمع آوری دادهها، از منابع مختلفی ازجمله کتابها، مقالات علمی ، گزارشها و مطالعات پیشین استفادهشده است . نتایج این مقاله نشان می دهد که بادگیرها یک فناوری سنتی هستند که می توانند در ساختمانهای مسکونی معاصر به عنوان یک راهکار سبز و پایدار برای کاهش مصرف انرژی و افزایش کیفیت هوای داخل ساختمانها مورداستفاده قرار گیرد. همچنین ، این فناوری سنتی می تواند به عنوان یک المان زیبایی شناسی و فرهنگی در طراحی ساختمانهای مسکونی مورداستفاده قرارگیرد.