راهکارهایی برای طراحی فضای آموزشی کودکان به منظور افزایش خلاقیت بر اساس نظریه انسان گرایی مزلو

یکی از مهم ترین موضوعات مورد بحث در معماری ، طراحی فضاهای آموزشی جهت افزایش خلاقیت است . گسترش خلاقیت در کودکان به سبب بازه سنی آن ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . در این خصوص مطالعات مختلف ممکن است از روش های مختلفی استفاده کنند. در این مقاله که با روش کیفی و مبتنی بر منابع اسنادی انجام گرفته است برای نخستین بار معماری فضاهای آموزشی کودکان بر اساس یک مدل تلفیقی از مولفه های خلاقیت و نظریه انسان گرایی مزلو بررسی شده است و جزئیات و راهکار های مورد نیاز در این رابطه معرفی شده اند. به منظور شکوفایی و رشد خلاقیت کودک باید فضای آموزشی کودک به گونه ای طراحی شود که حس خانه را به کودک القاء کند و با زبان کودک با او حرف بزند. بدین منظور توجه به مواردی همچون نور، رنگ ، فضای سبز، فضای بازی اهمیت ویژه ای دارد. به عبارت دیگر در این مقاله هدف این است که شاخصه های مختلف خلاقیت در فضای آموزشی در تلفیق با نظریه مزلو که شامل هرم سلسله مراتب نیازهای مزلو به گونه ایی بررسی شوند که طراحی فضای آموزشی موجب ارتقاء خلاقیت در سه سطح خلاقیت اولیه ، ثانویه و ترکیبی شود. در این خصوص راهکارهایی برای مرتفع کردن نیاز های پایه ای انسان در هرم سسله نیاز ها امکان دستیابی به نیاز های والاتر به طور کامل معرفی و ارائه شده اند.