سهم دانش بومی در توسعه معماری پایدار

این مقاله علمی حاصل یک تحقیق فشرده و قابل توجه بر اساس اصل مشترک است . که هدف از ایجاد اصول کلیدی در مورد دانش بومی و سهم آن در توسعه پایدار می باشد.درس های آموخته شده از میراث بومی از طریق اصولی که تعداد زیادی از استراتژی ها را تعریف می کنند، نظام مند می شوند. معماری معاصر پایدار از طریق دانش بومی اولیه و ادغام آن بامعماری مدرن عصرحاضرامکان پذیر شد.تعاریف عملیاتی ، در مورد معماری بومی وتعریف معماری پایدار نیز حیاتی بود.به برسی و تامل عمیق در مورد وضعیت هنر پایداری زیست محیطی ، فرهنگی و اجتماعی -ا قتصادی و همچنین میراث بومی انعطافپذیر، و تعریف پارامترهای پایداری بومی در طول قرن پرداخته شده است .مطالب ، حاصل آموخته های علمی وتجربی آموزشی در زمیه دانش بومی درمعماری است .گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و اسنادی (کتاب، مقاله ، مجله علمی داخلی و خارجی ) است .این مقاله طرحی از روش تحقیق و رویکرد عملیاتی را ارائه می کند که تعیین کننده بوده است . درخصوص سیستم بندی استراتژی ها و راه حل های شناسایی شده در شرایط شهری ، محلی ، معماری ، فنی و سازنده.هر حوزه از مطالعه توسط مطالعات موردی خاص و سراسر جهان ارائه شده که به معماری بومی پرداخته است . نتایج بررسی نشان می دهد میراث دانش بومی در سراسر جهان بسیار زنده بوده و هست ونقش اساسی در توسعه و پایداری معماری درجهان داشته و هنوز می تواند نقش فعالی در جامعه معاصر و معماری آن داشته باشد. در مقابل ، میراث برای فردا: دانش بومی برای معماری پایدار نتیجه نهایی آن است .