پایداری در صنعت سیمان: مقایسه تجارب ایتالیا و آلمان با ایران

صنعت سیمان جهانی ، با نقش مهمی که در آلودگی زیست محیطی و کاهش منابع دارد، با توجه به نگرانی های فزاینده در مورد پایداری و تغییراتاقلیمی ، با نظارت فزاینده ای مواجه است . هدف این مطالعه بررسی و مقایسه بین شیوه های پایداری در صنایع سیمان ایتالیا، آلمان و ایران است . این به دنبال کشف تلاشها و چالش های مرتبط با پایداری در این صنایع مربوطه ، روشن کردن استراتژیهای مدیریت زباله ، اقدامات بهره وری منابع و اثرات زیست محیطی در طول تولید سیمان است . در اصل ، این تحقیق به دنبال تشخیص نابرابریها در شیوههای پایدار بین صنایع سیمان ایتالیا و آلمان در مقایسه با ایران و بررسی عوامل موثر در این تفاوتها است . برای پرداختن به این تحقیق ، یک تحلیل جامع با تمرکز بر صنایع سیمان ایتالیا و آلمان با استفاده از دادههای موجود تا سال ۲۰۲۱ انجام شد. این مطالعه جنبه های مختلفی از جمله روند تولید سیمان، روشهای مدیریت ضایعات، ترکیب مواد و سوخت های جایگزین را بررسی کرد. و رعایت استانداردهای پایداری برای ایران، تجزیه و تحلیل به دلیل در دسترس بودن دادههای محدود، که ارزیابی اولیه را ارائه می دهد، محدود شده است . یافته های این مطالعه واگرایی های قابل توجهی را بین رویکردهای پایداری صنایع سیمان ایتالیا و آلمان نشان داد. آلمان به عنوان یک پیشتاز در پایداری ظاهر شد که با موضعی فعال، دستاوردهای قابل توجه در مدیریت زباله ، کارایی منابع و کاهش اثرات زیست محیطی مشخص می شود. در مقابل ، ایتالیا با چالش های مدیریت زباله ، به ویژه دفع قابل توجه زباله در محل های دفن زباله ، همراه با پیشرفت محدود در پذیرش مواد و سوخت های جایگزین دست و پنجه نرم کرد. به طور قابل توجهی ، استفاده از سوخت جامد بازیابی شده (SRF) به عنوان یک عمل پایدار در آلمان برجسته شد. ارزیابی صنعت سیمان ایران به دلیل محدودیت های داده ای با مشکل مواجه شد، اما نشاندهنده عقب ماندگی قابل توجه اروپا و ایالات متحده در اتخاذ شیوههای پایدار بود. روند تولید نامشخص بود و چالش های آشکاری در مدیریت زباله و پایداری وجود داشت . در مجموع، اروپا و آمریکا پیشتاز تلاشهای پایداری در صنعت سیمان هستند، در حالی که به نظر می رسد ایران عقب تر است . ایتالیا و آلمان با اتخاذ روشهای سازگار با محیط زیست و منابع کارآمد، پیشرفت های چشمگیری داشته اند، در حالی که به نظر می رسد ایران همچنان به تکنیک های قدیمی تر و بسیار آلوده کننده تولید سیمان متکی است . پرداختن به این نابرابریها برای همسویی ایران با تلاشهای جهانی پایداری در بخش سیمان و کاهش ردپای زیست محیطی آن بسیار مهم است . این مطالعه بر اهمیت ارزیابی مجدد استراتژیهای مدیریت زباله ، ارتقای بهرهوری منابع و همسویی با استانداردهای پایداری در تولید سیمان برای مقابله با نگرانی های زیست محیطی فزاینده مرتبط با این صنعت تاکید می کند.