تبیین الگوهای یکپارچه سازی سیستم ها از طریق تحولات دیجیتالی در ارتقاء کیفیت معماری شهری

تحولات دیجیتالی از طریق یکپارچه سازی متمرکز در میان پروژهها و سیستم ها موجب افزایش انعطافپذیری ، کاهش و بهینه سازی هزینه های مختلف از جمله در زمان و انرژی ، و امکان یکپارچه سازی سیستم ها می شود. تحقق این امردر معماری شهری از طریق الگوهای مبتنی بر فناوری دیجیتالی با ایجاد کارایی و سودمندی سبب ارتقاء کیفیت معماری شهری می گردد. درهمین راستا با هدف شناسایی فرایندهای الگویی موثر با رویکرد فناوری دیجیتالی و ارائه مدلی ازآنها پژوهش حاضر انجام شد که از نظر هدف کاربردی و از نظرماهیت ترکیبی است . ابتدا با روش تحلیل موضوعی جهت شناسایی مولفه ها، معیارها و شاخصهای الگوها به بررسی متون پژوهشی مختلف پرداخته و پرسشنامه ای برمبنای سنجش اثرات متقابل شاخصهای این موضوع طراحی و توسط پنج خبره متخصص در دسترس پاسخ گفته شد. در بخش دوم، بررسی تحلیلی این پرسشنامه به روشahp و نرم افزارexpert choice صورت گرفت نتایج اولویت بندی شده حاصل و زیرمعیارهای نهایی مربوط به هرشاخص براساس طیف لیکرت توسط خبرگان نظرسنجی شد. سپس درجهت اجرایی کردن این مولفه ها از طریق معیارها و شاخصها، با استفاده از استنتاجات منطقی و تکیه بر الگوهای استانداردجدید(سالینگروس)، فرایندهای الگویی موثر مشخص شد. این پژوهش ، استفادهپذیری و کاربرد الگوها را در قالب روابط الگویی روشن ساخت و با استفاده از فناوری دیجیتالی ، فرایندهای الگویی مولفه یکپارچه سازی در ارتقاء کیفیت معماری شهری را با پنج معیار و بیست و سه شاخص بیان و هشت رابطه الگویی ملموس تعریف کرد که نوآوری در روش خاص پژوهش محسوب می شود. ارتباط دادههای دیجیتالی در ساختار پیشنهادی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و این امر منجر به گسترش، سازگاری و تقویت زبان الگوهای دخیل در معماری شهری گردیده، ساختارهای پیوندی باکیفیتی رقم می خورد که به یکپارچگی و ارتقاء ساختارشهر و معماری شهری کمک می کند و کارآمدی و نیاز به فرایندهای الگویی بدست آمده را نشان می دهد.