جایگاه هنر و معماری برپایه قوه تخیل در دستگاه معرفتی فلاسفه مشاء (فارابی و ابن سینا)

هنر همواره در زندگی بشر جایگاهی ویژه داشته و آثار آن در زمینه های مختلف بویژه در شاخه های هنری مانند شعر، موسیقی ، نقاشی ، مجسمه سازی و معماری به زندگی روزمره افراد روحی تازه بخشیده و بر روی درک آنها از محیط پیرامون خود تاثیر گذارده است . اما جایگاه معرفتی هنر در روند فکری انسان و نحوه شکل گیری آثار هنری بر پایه تخیل او، پرسشی عمیق است که فلاسفه مختلفی در دستگاه های معرفتی مختلف اعم از شهودی و حسی بدان پاسخ گفته اند. هنر جایگاه ویژه ای نیز در ساختار فکری فلاسفه شرق بخصوص فلاسفه اسلامی دارد که با دیدگاه خود سعی در بررسی موشکافانه ویژگیهای معرفتی هنر و نمود هنری آن در زمینه های مختلف دارند. در این میان فلاسفه مشایی با نگاه خاص خود که برگرفته از دستگاه فکری ارسطو می باشد در تلاش برای توضیح روند شکل گیری هنر برپایه نظریه محاکات می باشند. در میان فلاسفه اسلامی مشایی نظریات دو فیلسوف تاثیرگذار این دستگاه فکری فارابی و ابن سینا بخوبی نمایانگر مفهوم شناختی هنر و نحوه شکل گیری آثار آن برپایه حواس و تخیل می باشد. مقاله پیش رو با رویکرد توصیفی - تحلیلی از طریق بررسی متون و مقالات حوزه مطالعات فلسفی ، به شناخت جایگاه معرفتی هنر بر پایه قوه تخیل در دستگاه معرفتی فلاسفه اسلامی مشایی پرداخته و روند شکل گیری آثار هنری بویژه در شاخه معماری را مورد تحلیل قرار می دهد.