بررسی و تدوین مولفه های موثر بر »معماری زمینه گرا« در طراحی معماری

معماری به تبعیت از زندگی مدرن و به تبعیت از دگرگونی هایی که عصر صنعت پدید آورده بود، فرصت یافت تا شکوفا شود و آثار متنوعی در دنیا به وجود آورد. ایجاد حس مکان و تعلق خاطر در یک اثر معماری از نکات حائز اهمیتی است که یک طراح معمار می بایست در روند طراحی اثر به آن توجه نماید، این مهم باعث می شود حس ماندگاری در فضا نیز در مخاطب تقویت شده و آن بنا را متعلق به محیط دانسته وبا آن آشنا پنداری کند. توجه به بستر معماری و داده های طرح و هویت و فرهنگ از ابزارهای مولد اولیه معماران در فرایند طراحی هستندورویکرد اصلی طراحی راتعریف می کنند؛این رویکرد،به تجلی گسترده گزینه های طراحی منجر شده است و در نهایت ارزیابی موفق تر از راه حل ها و طراحی های کامل تری را به دنبال دارد. پرسش این است که مولفه های موثر بر زمینه گرایی چیست ؟ پژوهشگران به چه مولفه هایی اولویت بیشتری داده اند؟ و چگونه می توان این مولفه ها را در طراحی و ارزیابی آثار معماری بکار برد؟ برای پاسخ به این پرسشها، ابتدا با جست وجو در متن های مرتبط ، مولفه های موثر در زمینه گرایی استخراج و سپس مولفه هایی تعیین و در نهایت اولویت نسبی هر مولفه مشخص شد این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیلی - توصیفی به مطالعه و بررسی بررسی و تدوین مولفه های موثر بر ”معماری زمینه گرا” در طراحی معماری، زمینه های توجه به بستر و زمینه در طرح های معماری و همچنین به عوامل موثر در طراحی معماری زمینه گرا و شاخصه های زمینه گرایی فرهنگی درکشورهای حاشیه خلیج فارس پرداخته است . یافته ها نشان میدهد که پژوهشگران، زمینه گرایی را با مولفه های کالبدی، فرهنگی ، اجتماعی ، تاریخی ، اقلیمی ، معنایی ، انسانی ، بصری-احساسی ، فعالیتی و زیست محیطی ، تعریف کرده اند. مولفه های کالبدی، فرهنگی و اجتماعی ، نسبت به سایر مولفه های زمینه گرایی فراوانی بیشتری دارند.